twee weekjes kinderpsychiatrie

Tijd voor een nieuw stukje!
Deze twee weken zat ik op de kinderpsychiatrie. Ik werd geplaatst op K10, de afdeling van 9 t/m 13 jaar. Er zijn 9 kinderen opgenomen met verschillende pathologie. Vijf ervan zijn (sexueel) misbruikt en daardoor nu psychisch 'beschadigd' met allerlei gevolgen van dien. Dan is er nog een meisje met anorexia nervosa, een jongen met enuresis (in de broek plassen overdag en 's nachts), een jongen met ADHD (ook misbruikt) en een meisje met een schoolangst. Oja, en een Russische Duitser met Gille de la Tourette: hij heeft heel veel tics, maar de meest storende is wel het ineens keihard roepen van Russische en (inmiddels ook) Duitse scheldwoorden. Eerst kroop alleen de Russische schoonmaakster ineen, maar nu de rest van de afdeling ook. En daarbij komen nog willekeurige schreeuwen, keelschrapen en motorische tics (op zijn hoofd slaan, anderen tikken enz). Er lopen een heleboel Erzieher rond; pedagogische werkers die de dag van de kinderen vullen en ze natuurlijk helpen en vooral in de gaten houden. Een jongen is zeer geseksualiseerd en moet dus letterlijk continu in de gaten gehouden worden.
Er zijn twee kinderpsychiaters op de afdelingen, die mij onder hun hoede hebben. Helaas kan ik niet bij de therapie-gesprekken mee erbij zijn, maar verder ben ik wel overal bij. De lichamelijke opname onderzoeken in de eerste week, waarvan ik na een gezien te hebben de volgende (en tevens laatste opname van deze periode) zelf mocht doen. Geen punt, dat deed ik wel even. Halverwege kwam Paul de Zivi (civiele dienst, een jaar lang) binnen. Dat was ik dus vergeten: bij elk lichamelijk onderzoek moet een opvoeder van het geslacht van de kinderen erbij zijn. Oeps. Verder zijn er veel overleggen met de lerares, de ergotherapeut, de pedagogen, de ouders und so weiter und so fort. Vooral de ouder-gesprekken zijn erg interessant, sommige kinderen hebben ook echt zieke ouders! (bv dat meisje met anorexia, geen wonder dat ze ziek geworden is, zeggen de psychiaters hier).
Goed, hier heb ik dus ook alweer twee weken rondgelopen. Nou ja, min een dag voortgangstoets, min een dagje Groningen voor een afspraak bij de sportarts en de orthopeed en min dinsdag 3 oktober, Nationaler Feiertag. De hereniging van Oost en West wordt op deze dag gevierd. Daarom waren al die Duitsers dus die dinsdag in Groningen! Ik was daarentegen in leeg Oldenburg met mijn moeder. En omdat dinsdag een verplichte vrije dag was, meende de Chefärztin Kinderpsychiatrie dat ik maandag ook wel vrij kon nemen, aangezien de meeste medewerkers die dag ook vrij genomen hadden. Dus, twee dagen Oldenburg met mijn moeder. We hebben de stad al wandelend goed bekeken op maandag. Dinsdag zijn we vroeg richting Wardenburg gefietst, de partnergemeente van Eelde. Dooie boel daar, en sowieso niet echt gezellig plaatsje. Daarna hebben we onze fietstocht voortgezet langs een van de drie kanalen/rivieren die hier langsstromen en zo in Oldenburg uitgekomen hebben we de mooie megahuizen (o.a. in de straat van dokter Müller) bekeken. 's Avonds samen met de bus terug, voor de voortgangstoets in de tennishal in Groningen op woensdag. Oja mam, de hereniging was inderdaad in november, de 9e. Maar omdat dat ook al Kristalnacht en oma's verjaardag was, hebben ze de viering van de hereniging op de datum van een of andere verdragtekening gedaan.
Komend weekend komt een delegatie PJ-lers naar Groningen, de stad bekijken. Deze keer alleen tagsüber (niet mijn idee uiteraard), maar volgende keer komen er meer mee om dan vrijdagnacht meteen de 9e in te duiken. Die zitten nu namelijk allemaal fleisig te leren voor hun artsexamen op 31 oktober.
Oja, in de volgende Polsslag komt over "Joke in Oldenburg" een stukje, mevrouw Bos heeft me namelijk geinterviewd...
De komende drie weken zit ik op de neuropediatrie, en dan moet ik ook maar eens beginnen met mijn klinische les, want ik ben tenslotte al weer zeven weken hier! Dus, volgende keer meer. Dikke kus