Einde coschappen

Een berichtje vanuit het natte Eelde, weer thuisthuis.
De laatste drie weken zat ik op de Kinder Notfallambulanz. Hier komen alle kinderen die door een niedergelassener Kinderarzt of Hausarzt ingestuurd worden. Maar ook ongeruste ouders met hun kinderen komen rechtstreeks aan het glazen schuifdeurtje om hun zieke kind te tonen. Het is weer (een heel klein beetje) kouder buiten, dus meer zieke kinderen. Vooral de asthma exarcebaties (aanvallen) kwamen veelvuldig voor. En buikgriep doet het ook erg goed. Gelukkig heb ik er geen mee naar huis genomen, een wonder. Oja, ouders die hun kind het bed uit laten stuiteren of een hele marmeren trap naar beneden laten donderen komen ook verbazingwekkend vaak. Een patiëntje van 6 maanden kon voor het eerst kruipen, en kroop dus direct van het ouderlijk bed af (20 cm hoog). 'Toch maar even naar laten kijken en dan weer naar huis', dachten ze… Kinderen met een mogelijke hersenschudding onder een jaar worden per definitie opgenomen, zo ook dit jongetje. Ik deed de opname toen moeder tegen aangekomen vader over Chefarzt behandeling begon. Dat betekent dat de Chefarzt, de hoogste dokter in het hiërarchische systeem, het kind 'behandelt' (dat gebeurt natuurlijk nog steeds gewoon door de arts-assistenten op de afdeling, maar nu laat de chef zijn gezicht ook nog even zien). Dus ik het kind opgenomen, de kinderarts op de spoed zet haar handtekening op de status en checkt het kind verder niet, "dat geloof ik nu wel Joke, als er geen bijzonderheden zijn kijk ik er niet meer na. Het klopt altijd". Dus, hupsakee, kind naar de derde verdieping voor 24 uur observatie. Daar wordt het jochie nog een keer door een kersverse arts-assistent bekeken. 's Avonds staan pa en ma samen aan het bed (90 cm hoog) van het kereltje en kedeng, valt het toch nog uit bed. Fikse bult op de kop en een schedelfractuur (wat het dus bij opname nog niet had). Dus, nog een nachtje blijven. En maar klagen over de jonge dokters die ze gezien hadden. Alle botbreuken en gaten in hoofden enz. stuurden we trouwens direct door naar de Unfallchirurgie, dus helaas geen kleine verrichtingen te verrichten.
Het was beredruk op de spoed. Er zijn drie gewone kamers en een 'spoedkamer' met veel meer ruimte en meer spoedbehandelingsmogelijkheden. Daar hebben in de drie weken dat ik er was alleen kinderen met een epileptische aanval, koortsstuip of asthma-aanval gelegen. Deze drie kamers hadden we vrijwel constant vol, met een fikse doorstroming naar boven of toch naar huis. En al deze kinderen heb ik eerst gezien en ze daarna aan de arts gepresenteerd met DD (mogelijke diagnoses) en therapieplan. Supernuttig dus! Het was in de korte rustige momenten die we hadden ook erg gezellig! Van de Russische kinderarts heb ik een Matruska-pop meegekregen als afscheidcadeautje. Voor en na mijn diensten heb ik mijn klinische les afgeschreven, in het Nederlands. Deze heb ik met de Chefarzt dr. Müller besproken, mijn directe begeleider, en met dr. Lazovic, de 'Reint Huizenga' van Oldenburg, de coördinator voor de Nederlandse studenten (ik alleen dus). Het vertalen naar het Nederlands kostte meer moeite dan het terugvertalen van mijn klinische les naar het Duits. Hmmm. Uiteindelijk geen zelfbedachte woorden geschreven hoop ik, dit controleert dr. Gerritsen in het UMCG, de verplichte facultaire begeleider (drinkverweigering is bv in het Nederlands geen opname-indicatie of überhaupt geen woord…). Klinische les op tijd afgekregen dus!
De laatste week was er ook Lambertimarkt in Oldenburg, de kerstmarkt. Ik had mijn diensttijden zo verschoven dat ik de meeste kinderen zou zien, van 12 uur tot ongeveer 21.00u. Maar dat betekende wel dat ik de hele week niet naar de kerstmarkt kon. Tussendoor wel arretjescake en monchoutaart gekoelkast voor mijn afscheidsfeestje afgelopen vrijdag. Met 'Nederlandse' Glühwein dabei ;) Lekker!! Wel echte Hollandse stroopwafels, een geliefde koek in elk buitenland volgens mij. Heel erg gezellig op z'n Duits Kuchen gegessen.
Zaterdag kwamen, na een omweggetje, Mariska en Wendy met de auto uit Groningen gereden voor een bezoekje. Eerst hebben we het ziekenhuis in Oldenburg nog even bekeken en toen zijn we naar de kerstmarkt gegaan natuurlijk. Daar kwamen we al gauw mede-co's tegen, dus moest er een Feuerzangbowle gedronken worden. Glühwein met rum. Gezellig gekletst en drie kwartier later bij de volgende Glühweinstand afgesproken. Ondertussen konden wij de boel mooi even bekijken en alvast de echte Duitse Brezel en Pilze mit Soße eten. Heerlijk!! Het volgende treffen leverde een Eisbrecher op. Glühwein met Rum. Nee, wij hadden rum met Glühwein. Lekker!! Uiteindelijk over de hele markt heen en weer geslenterd en nog de Reibekuchen geprobeerd. Als avondeten een broodje schouderkarbonade met heel erg veel knoflooksaus verorberd. Oftewel, alleen gegeten en gedronken op de markt. Bah, daar houd ik helemaal niet van ;) De volgende ochtend hebben we na een wandeling (die ietsje langer duurde dan de voorspelde 15 minuten, sorry…) een Frühstück-buffet genuttigd. Alles wat je maar kunt bedenken lag er te eten. Daar dus ook de nodige tijd met eten en drinken verbracht. Toen weer een half uurtje teruggewandeld naar mijn kamertje en daar heb ik Mariska en Wendy uitgezwaaid. Mijn ouders waren de hele zondag ook al in Oldenburg. Daar zijn zij naar het Horst Janssen Museum geweest met de Toulouse-Lautrec voorstelling, hebben ook een frühstückbuffet in de stad gehad en de kerstmarkt bekeken. Daarna hebben ze mij, of eigenlijk voornamelijk al mijn spullen, opgehaald. De hele mikmak in de auto gepropt, afscheid genomen van de mede-co's die daar natuurlijk nog gewoon blijven, en naar Eelde gereden. Einde Oldenburg, einde keuze-coschap kindergeneeskunde, einde coschappen.
Nu alleen nog meedoen aan een wetenschappelijk onderzoek en dan ben ik helemaal klaar met mijn studie geneeskunde! En ja, dat kan ik natuurlijk niet gewoon in Groningen doen. Ik ga naar Buenos Aires in Argentinie!!! Omdat ze daar nu zomervakantie hebben kan ik pas eind januari beginnen met het onderzoek onder behandelde kinderkankerpatienten. Ik vertrek 18 januari en kom 10 augustus weer terug. Het volgende berichtje dus vanuit een warm Argentinie!! Tot dan online, nu zie ik jullie graag weer live in Groningen en omstreken!