busje komt zo

Oeps, sorry mam, helemaal vergeten te vertellen. Vorige week is mijn moeder met de bus naar Oldenburg gekomen. Eerst hebben we samen Abendbrot gegessen (echt brood, 's middags eten ze hier warm, maar er was natuurlijk ook wel warm eten in de restaurants te verkrijgen hoor) en toen door naar de Staatsoper. Daar speelde namelijk 'Carmen', in het Frans met Duitse boventiteling. (En stiekem converseerden wij in het Nederlands.) Supermooi! Het duurde wel de hele avond, maar dat was het ook waard. We hadden de moderne voorstelling (ze ging niet eens dood) in een oeroud barokgebouw. A la Stadsschouwburg, maar dan nog tierelantijniger (goed geschreven?) met vele gebeeldhouwde en beschilderde stukken muur en plafond. Na de voorstelling ruckizucki naar de Bushaltestelle. Daar troffen we lijn 304 aan (daarvan zijn er twee...). Nee, wij gevraagd of hij naar het Klinikum ging: nein. Okee, dus wij niet ingestapt. Wachtend op de volgende bus (die een half uur later zou komen) lezen we nog even de route van lijn 304 na: Klinikum Oldenburg!! Was dus wel de goeie geweest. Nouja, in elk geval regende het niet.
De volgende dag moest in natuurlijk gewoon an die Arbeit en heeft mam de buurt een beetje verkend. Aangezien vrijdags nooit nieuwe opnames ingepland worden, was het erg rustig op de afdeling. En omdat er werkelijk, voor mij dan (EEG zijn nog steeds alleen maar kriebeltjes op een scherm waarvan ik zelf kriebelig word), niks meer te doen was, ben ik vroeg naar huis geschickt. De plensende regen in overweging genomen zijn mam en ik toch maar niet de stad ingegaan, maar besloten we de middagbus terug te nemen naar Groningen (www.publicexpress.de/nl). Bus, busje dus. Er stond zo'n 8-persoons-busje op ons te wachten. We waren maar met mijn vieren, dus paste makkelijk. Bij de andere twee haltes nog wat mensen opgepikt en zo de Autobahn op. Daar zouden we met de echte bus afspreken, die met vertraging vanuit Bremen zou komen. Raststätte zo en zo. 10 minuten wachten, geen bus. 20 minuten, geen bus. 30 minuten, nog maar eens bellen naar die uitzendkracht op de bus: busje komt zo. En inderdaad, na 40 minuten en umsteigen konden we met een riante bus verder skeuren naar Groningen. Met de nodige inhaalmaneuvres nog wat tijd ingehaald, maar desondanks ruim 30 minuten te laat in de stad. Gelukkig wel met de grote bus, want er stonden zeker 30 mensen(waarschijnlijk IBS studenten uit Duitsland) smachtend op de bus naar huis te wachten. Ach, eind goed al goed ;)
Mam, was hartstikke leuk he?