Kleine oogjes

Rita tongzoent er nog lustig op los en dokter Pirotta vertelt me elke dag minstens 20 levenswijsheden (ook wel een beetje in de trant hoe vroeger alles beter was). Jimena van het lab prikt nog steeds elke dag de kinderen in de vingers, Stella schenkt nog steeds de koffie voor Rita in en Turbodiego sjeest nog steeds van het ene ziekenhuis naar het andere. Om diensten te draaien en om college te geven, en ja dit is helaas om het inkomen van een medicus te vergroten tot een waardig salaris waarvan men leven kan. Alejandra prepareert de chemotherapie en Diane schuifelt wat in het rond. En Sebastián is afgelopen week verjaard, maar loopt er nog steeds even lekker bij :p
Dit is bij ons op de poli, waar het leven zijn gangetje gaat. Maar in het rest van het ziekenhuis, en buiten voor de deur, wordt er weer gestaakt. De dokters bezetten bewapend met trommels de straten. Met als gevolg verkeersopstoppingen, toeterende auto´s en nog meer quilombo (chaos).
Vele artsen hebben nog steeds het salaris van februari niet ontvangen.
Vanwege de stakingen is het rustig op de spoed, en ook op de zaal ligt het lang niet vol. Maar, de zaal blijft open, dus de arts-assistenten en verpleegkundigen blijven op de kinderafdeling aan het werk. Het nieuwe meisje van twaalf met acute leukemie kan bij ons blijven, en hoeft niet geevacueerd te worden naar een ander ziekenhuis.

Misschien wel even leuk, een prijslijst van de medische diagnostiek hier via het ziekenhuis. Dit gebeurt niet daadwerkelijk in het Clínicas maar voornamelijk in andere gezondheidscentra, omdat er (nogal veel) dingen zijn die het gewoon niet doen of er simpelweg niet zijn. Zoals bijvoorbeeld een MRI-apparaat, die hebben we niet in het enige universiteitsziekenhuis van Buenos Aires met een status van hier tot Tokyo.
En de saturatiemeter op de spoed bijvoorbeeld, doet het af en toe wel en af en toe niet. Röntgenfoto´s kunnen meestal wel gemaakt worden, maar soms ook niet. En de CT-scan mag niet altijd gebruikt worden. Laat staan alle afbeeldingen afdrukken. Op de computer bij de beeldvormende techniek-medewerker verschijnen alle plakjes op het scherm, maar meestal worden er per patient 16 beeldjes op een vel afgedrukt. Om de kosten te drukken.

Lijstje met prijzen in pesos (1 euro = 4,10 pesos)
CT-scan $70
MRI-scan zonder contrast $120
MRI-scan met contrast $180
MRI-scan angio $130
Echo $15
Echo Doppler $50
Botdichtheids-onderzoek $50
Nucleair Tegnesium onderzoek $100

Voor het onderzoek wachten we nu op de terugkeer der patiënten. De patiënten die we al gezien hebben, hebben de meeste onderzoeken ondergaan en daarvan bestaan de resultaten. Maar, die hebben wij nog niet. De patiënten krijgen hier de resultaten namelijk zelf mee naar huis, en lopen in het ziekenhuis dus ook altijd met hele mappen vol papieren onder de arm, en grote enveloppen met röntgen-foto´s om aan hun dokters te tonen.
De redenen voor deze omslachtigheid? Patiënten gaan vaak naar verschillende artsen in verschillende ziekenhuizen, en een geschikte infrastructuur om de aanvragende arts de uitslag te melden bestaat gewoonweg niet. Laboratoriumuitslagen worden meestal handmatig verwerkt, en op een papiertje voor de patient geschreven. Computers hiervoor bestaan hier niet. Laat staan een handig meldingssysteem.
In de privé-klinieken wel hoor, daar is alles vaak wel ge-electroniseerd. En van de patienten op zaal krijgen de dokters wel de uitslagen van het lab rechtstreeks.

PAUZE---PAUZE---PAUZE---PAUZE

Dat voetbalshirt van Argentinië wat ik een paar maanden geleden gekocht heb, heb ik deze week aangehad naar het ziekenhuis. Nou, als je reacties wilt provoceren, moet je dat doen!! Alleen positief hoor, iedereen vond het erg animerend die Nederlandse in een Argentiniëshirt te zien rondlopen! Kreeg meteen allemaal voetbaluitslagen van de avond ervoor te horen.
Had ik dat al geschreven trouwens, hoe ik laatst ´s avonds over straat naar die tango-avond liep en onderweg allemaal groepen mannen op de stoep zag staan. Het eerste wat ik dacht: ´Wat zal er worden weggeven, wat voor mega-aanbieding hebben ze daar?´
Maar ze bleken allemaal naar een mini-televisietje te staan kijken. Voetbal. Juist op het moment dat ik passeerde scoorde River, en brak de gekte los!! De shirts gingen uit en werden in de hand rondgezwaaid! Echt waar, Argentijnen zijn voetbalfanaten. Iedereen heeft een favoriete club. Hier in Buenos Aires heb je de keuze uit de aartsrivalen Boca Junior en River Plate, Racing, San Lorenzo en nog een paar. Ik houd me voor de zekerheid maar een beetje neutraal ;)

Koninginnedag in Argentinië!
Vrijdag 27 april keek ik op de website van de ambassade om het tijdstip en de lokatie van de koninginnedagviering hier in Buenos Aires te achterhalen. Wat bleek, het feestje was 26 april al gevierd!! Koninginnedag op 26 april, dat verwacht toch niemand? Mooi gemist dus, al dat oranjebitter en de kroketten.
Ik denk dat de ambtenaren van de ambassade besloten hebben om de feestdagen van Nederland en van Argentinië aan te houden. 30 april voor Nederland, en 1 mei, Dag van de Arbeider, de vrije dag van Argentinië. Daarmee hadden ze zichzelf een lekker lang weekend veroorloofd!
30 april was ik hier daarentegen gewoon aan het werk in het ziekenhuis, onder andere een paar uur in de bieb achter de computer doorbrengend. Jullie waren allemaal aan het uitslapen van een knalfeest in Groningen, of ergens lekker in de zon een biertje aan het drinken. En ik miste dus mijn vaste MSN-pauze-momenten. Niemand online :( om tussen het lezen en schrijven door even geupdate te worden over de verwikkelingen in het verre Nederland. :D Geeft niet hoor, wel zo efficient ;)

Een tijdje geleden heb ik een Nederlandse kroeg hier in Las Cañitas ontdekt, op ongeveer een half uurtje rijden met de bus. Daar verwachtte ik (zonder dat er iets gepland of bekend was) andere Nederlanders te treffen om toch nog Koninginnedag te vieren. Gehuld in een oranje bikini (met wel kleren eroverheen hoor) mijn oranje regenjas, oranje sokken, oorbellen en een oranje toefje op mijn shirt geplakt, stapte ik alleen de kroeg in. Een andere oranje outfit kon ik niet in elkaar flansen, omdat dat koffertje en alle oranje kleren nog in Eelde lagen :D
Blaatblaatblaat, het Nederlands schalde me tegemoet. ´Ja, maarrrrr´ klonk het vindika(t)terig. Binnen een paar seconden had ik een gesprek opgestart met een Nederlander, uit Groningen!! Er bleek een groep van 25 economie-studenten uit Grn hier in de kroeg te staan, das ook toevallig. Dit keer kende ik er trouwens niemand van :D, hoewel een paar hoofden me wel bekend voor kwamen ;).
Economiestudenten dus, over het algemeen niet direct mijn favoriete gesprekspartners. Al snel kwam ik aan de praat met een Argentijn, en wij zetten de conversatie in het Spaans voort. Die ballen verstonden er werkelijk niets van, en konden niet verder tellen dan uno dos tres. Tsj, en dat voor economiestudenten :-.
Er bleek een verdwaald groepje van vier Argentijnen in de kroeg te staan tenmidden tussen al die blaaskaken. En toen zij voorstelden naar een andere club te gaan en vroegen of ik meeging, heb ik mijn oranje regenjas gepakt en ben ik maar gewoon meegegaan!
Met de vier mannen de straat overgestoken naar dezelfde club waar we met de verjaardag van die arts-assistente ook geweest waren. Supergezellig de hele avond intelligente gesprekken gevoerd onder het genot van het Argentijnse bier met de filosoof, de advocaat, en de zilverimporteer, maar vooral veel gedanst en lol gehad! Echt vetgezellig, en toen de kroeg in het ochtendgloren zijn deuren sloot, moesten ook wij maar eens op huis aan.
Jas pakken en op naar buiten. Jas pakken… die lag er niet meer. Iemand heeft mijn oranje regenjas hier gejat!! En ja, ik weet het, ik kom weer eens thuis met het verlies van een iets uit de kroeg, maar dit keer kon ik er echt niks aan doen (echt waarrrrr niet). Ik weet zeker dat ik mijn jas in die ene hoek had gepropt, en hij lag er echt niet meer. En dit keer heeft het niks met eventuele overmatige alcoholconsumptie te maken!
Nou ja, om het verdriet over mijn jas goed te maken hebben twee caballeros mij in de auto naar huis begeleid, zoals een welopgevoede Argentijn betaamd! Ik protesteerde nog dat ik de bus wel kon nemen, maar er was geen praten tegen. Daarbij werd ik voor een asado (barbecue) woensdag in Tigre uitgenodigd.

PAUZE---PAUZE---PAUZE---PAUZE

Woensdagavond dus met de trein naar Tigre, naar zoals ik verwachtte een tuinfeest met asado en veel mensen en drank. Dat bleek dus niet het geval te zijn, het was de verjaardag van een vriend van de heren uit de kroeg. Gezellig in een kringetje zaten de zussen en neven en nichten te kletsen toen ik binnen kwam. Hoe ik Diego de jarige kende? Uhm, niet dus (gelukkig had ik wel onthouden wie Diego was). Santiago en Fransisco kende ik wel een beetje (van naam en gezicht)… uit de kroeg :D.
En een asado was het ook niet, maar er werd wel een overvloed aan empanadas aangesleept! Gezellig met de familieleden en vrienden van de jarige Diego gekletst totdat…. Santiago samen met een andere vriend de gitaar erbij pakte en begonnen te zingen. Wat een stemmen, en gitaarspelen kon ie ook!! De djembe´s kwamen te voorschijn en af en toe drumde iemand een nummer mee. Folklore werd er gezongen en gespeeld. De andere zanger, een uroloog uit Tucuman bleek later, was een gezegend zanger (tenoor denk ik, ben niet zo muzikaal onderlegd helaas) en we hebben allemaal genoten van het concert daar op de bank in dat huis in Tigre!
Wederom werd ik thuisgebracht, dit keer een noodzakelijkheid. De laatste trein naar Buenos Aires was namelijk al om 23.37u vertrokken (en het was 2.00u).

Om maar niet aan het ritme te ontsnappen van de afgelopen weken om vooral na 1.00 of 2.00u op bed te gaan en lekker fris en fruitig de volgende ochtend op de poli te verschijnen, ben ik afgelopen avond met Lana en een vriend van haar naar een Peña geweest.
Een peña is een gelag oorspronkelijk uit de regionen van Salta en Jujuy, waar folklore gespeeld en gedanst wordt, en de lekkernijen als tamal, humita en locro (een soort snert, maar die van opa en oma is veel lekkerder ;)) geserveerd worden. Een bandje speelde wel redelijk (de mannen in Tigre waren beduidend beter), maar de gelegenheidszangeres was fantastisch! Wederom een zeer geslaagd avond/nachtje uit!

Met kleine oogjes dus weer op de poli verschenen vandaag. Haha, Sebastián en Diego draaien 24-uursdiensten en we zien er even slaperig uit. Laatste vroeg Sebastián mij, terwijl hij rechtstreeks uit de dienst kwam, ´dormiste?´ (heb je wel geslapen). ´Je lijkt wel een japanse´. Haha, dussss…
Vanavond maar eens lekker bijslapen, dan kan ik er het weekend weer tegenaan! Of toch naar dat feest van een vriend van Virginia ;)?

En weet je wie ik bijna letterlijk tegen het lijf liep? Midden op straat hier in Buenos Aires, op 6 blokken van mijn huis? Cynthia Nixon, Miranda uit Sex and the City!! Met een man met de camera in de hand achter haar aan. En weet je wat ik deed? Helemaal niks. Heb niet eens ´hi´ gezegd. En een foto van ze maken (had mijn camera wel bij me) vond ik een beetje stom. Dit om het hoofdstukje bekendheden te vervolgen ;).

Heb zonet nog net het tweede deel van het Wilhelmus op de Nederlandse radio meegeluisterd. Was te laat om de twee minuten stilte mee te maken, dus die heb ik er zelf maar achteraan geplakt. Beter een paar minuutjes te laat dan nooit, toch?

Oja, mijn voortgangsrapportage is goedgekeurd, dus de eerste 9 studiepunten zijn binnen (als ik het eindverslag inlever)!
En Bart nog bedankt voor je kaartje!
En Janneke, hij is er nog steeds niet… Kun je verklappen waarmee je een postbode heel blij gemaakt hebt?