De andere kant

Ja, nu kan ik er echt niet meer omheen, na de aankondiging van de vorige keer. Het lang uitgestelde stukje komt dan toch echt op de site: De andere kant

Waar zal ik mee beginnen?
Morgen, of vandaag bij jullie, op zondag dus, wordt er gestemd in Buenos Aires. Stemmen in Argentinië is vanaf 18 jaar verplicht. Maar, als je geen mening hebt, of als je eigenlijk op niemand wilt stemmen, kun je ´blanco stem´ invullen.
Vanwege de stadsverkiezingen, en ook de landelijke verkiezingen in oktober 2007, staakt ongeveer alles en iedereen wat los en vast zit. Dit is al maanden aan de gang en zal zeker tot de verkiezingen in oktober voortduren.
Anderhalf week geleden was het een gigantische chaos, de Metro staakte. Alle 13 miljoen porteños en de miljoenen Argentijnen die buiten de stad wonen maar er wel in werken, moesten met de bus. Rijen, rijen, rijen, chaos chaos chaos. Net als de rest vinden de metromensen dat ze te weinig verdienen. Daarop publiceerde een nationale krant een lijstje met hun salarissen. Deze wil ik jullie niet onthouden:

´Según la empresa, un peón general (el menor salario de la escala) ganará 2425, un boletero 2811, un guarda 3051, un conductor 4080, y un conductor especializado 4388, todos por una jornada de seis horas diarias.´
Oftewel, een kaartjesverkoper 2811 pesos, bewaker 3051, conducteur 4080, gespecialiseerd conducteur 4388 pesos, voor een werkdag van 6 uur.
Deze lonen zijn in pesos (4 pesos is 1 euro), op basis van een 6-daagse werkweek per maand.

Een dokter in het hospital de Clinicas, mijn dokters dus, werkt 7 uur per dag en verdient 1400 pesos per maand.
Ambulance-personeel krijgt 8 pesos per patient.
In een sanatorio, een privé-ziekenhuis, verdienen ze per 24-uursdienst ongeveer 650 pesos.
Sebastian doet er een per week, Diego doet 2,5 24-uursdiensten. Tongzoen-Rita Kvicala en dokter Pirotta werken gratis.
En ja, onze dokters staken ook nog steeds af en toe. Niet om het karige loon, maar om de voorzieningen, medicijnen en diagnostische hulpmiddelen die er niet zijn.

PAUZE---PAUZE---PAUZE---PAUZE

Dokter Pirotta, de 72-jarige ontwikkelde vertelgrage dokter van onze poli, gaf me zijn visie op de Argentijnse samenleving. Dat heet, het leven van de Argentijnen vanaf zijn opa tot nu.
Vrouwen werden wel opgeleid, maar werkten in principe niet. De maestra (ontwikkelde vrouw) was thuis om de kinderen te onderwijzen. En als ze bij hoge uitzondering wel werkte, was haar loon gereserveerd om de dienstmeiden te betalen.
Nu nog steeds is het loon van de werkende vrouw een bijverdienste, een extra. De man zorgt voor het inkomen.
Jaja, vroeger was alles beter. Vroeger had Argentinië een van de laagste analfabetisme-cijfers in de wereld. Toen waren de universiteiten en de scholen gratis.
Maar nu, nu sommige universiteiten hier nog steeds gratis zijn (o.a. voor geneeskunde), gaat het slecht met de samenleving.
Paraguayanen komen profiteren van de gratis educatie. En, veel erger nog, ze komen zich hier in openbare ziekenhuizen gratis laten genezen!!
Ik heb met verbazing naar deze woorden van een dokter (!!!) staan luisteren.

Van 1945 tot 1966 zijn de huurprijzen bevroren. Huizen bouwen was dus financieel erg ongunstig, en dit gebeurde dan ook weinig.
Tot die tijd, de tijd van de opa (een obsessie is het volgens mij) en de vader, bouwden mensen een huis om te verhuren. Pas vanaf 1950 is het pensioen namelijk ingevoerd in Argentinië, dus een huis verhuren was een van de weinige mogelijkheden om op oudere leeftijd aan geld te komen.

In zijn huis hebben ze altijd dienstmeiden gehad, en nu nog steeds. In de kelder staat altijd onder andere 35 kilo suiker en 50 liter melk, voor het geval dat.
Rita rolt af en toe even met de ogen, en zodra het kan gaat ze weg naar het lab.

Ik niet, ik sta daar de verhalen van dokter Pirotta aan te horen. Een getinte geschiedenis-cultuur-les van 3 uur. Tegen 11:30 gaat dokter Pirotta weg, hij heeft namelijk ook zijn eigen praktijk met patienten nog.
Deze vrijdag, de dag dat Sebastian er nooit is, de dag dat Diego ziek thuis in bed ligt, de dag dat Stella in een ander ziekenhuis werkt. Een dag waarin Pirotta mij 3 uur lang de les heeft gelezen en verder niks heeft gedaan.
Rita Kvicala, de 84-jarige, heeft de hele poli in haar eentje gedraaid!

PAUZE---PAUZE---PAUZE---PAUZE

Deze vrijdag ook, kreeg ik het smsje van Virginia om dat weekend mee te gaan naar de kust. Met die interessante terugreis op zondag, toen ik tussen neus en lippen door vermeldde dat ik naar de Dwaze Moeders was geweest. Ik heb hier 2 volgekladderde blaadjes voor me liggen, met de versie van Carlos Lopez.
Die houden jullie te goed, de volgende keer zal ik dat erbij schrijven. Eventjes genoeg geschiedenis, back to the future!

The future, het schrijven van mijn scriptie. Ja, dat is nog steeds wel toekomstmuziek. Maar, eindelijk eindelijk heb ik Sebastian kunnen overhalen eens patienten te gaan bellen. Vorige week hebben we een deel van het lijstje afgebeld.
Met gespannen gezichten wachtten we de andere kant van de lijn af. Nemen ze op, woont de patient er nog, leeft de patient überhaupt nog. Sommigen hebben hun laatste controle in 1999 gehad. Na veel onbeantwoorde oproepen wordt het een spelletje. We geven auto´s weg, met een gratis uitgebreid laboratoriumonderzoek. Een diner met dokter Pirotta, en een gratis hartonderzoek. Nachtje guardia met Sebastian, met een gratis longfoto. Romantisch dineetje met een Holandesa, en een gratis vragenlijst naar de kwaliteit van leven.
Zowaar 7 patienten of hun ouders aan de lijn gekregen!! Van sommigen belden de ouders na een paar minuten terug: ´hoezo komen voor controle, wat is dit, wat is er aan de hand?´ Inmiddels zijn ze bijna allemaal langs geweest (nog iets van 20 te gaan hoor, dus juich maar niet), en heb ik de meeste patienten alleen gezien. Dinsdags en vrijdags ben ik sowieso de enige voor het onderzoek op de poli, en donderdag had Sebastian een extra 24-uursdienst (ketsjing, kassa).
Heb maar net gedaan alsof ik gek was, en ben op de gok met de patienten langs de longfunctieafdeling gelopen. Of ze er misschien wel even tussendoor konden, mijn patienten? En jahoor, gewoon voor elkaar gekregen!! :D

Een patient kwam met de resultaten. Dus de röntgenfoto tegen het raam of op de tl-buis gericht bekijken. Het Röntgenfotobekijkkastje aan de muur heeft namelijk nog een zwak lichtje in de hoek en is verder helemaal donker. Erop slaan helpt, hebben we al geprobeerd ;)

PAUZE---PAUZE---PAUZE---PAUZE

25 mei was het de Dag van de Revolutie, een vrije dag. Een vrije vrijdag. Oftewel, tijd voor een lang weekend weg.
Donderdagavond ben ik in de bus gestapt richting Mercedes, op 9 uur rijden vanaf Buenos Aires. 4 uur wachten op het vervolg van de reis, ondertussen ´s ochtends de plechtigheden en de echte gauchos op het pleintje van Mercedes in ogenschouw nemend, daarna nog eens 2,5 uur over een primitieve weg hobbelen, en daar was ik dan, vrijdagmiddag in Colonia Carlos Pellegrini, de thuisbasis voor Esteros del Iberá.
Ja, die Esteros de Iberá waar ik vanaf de watervallen van Iguazu met die Spanjaard naartoe wilde, toen de mevrouw van de VVV ons naar Santo Tomé stuurde, met die laatste hotelkamer en dat ene bed, die Esteros del Iberá!!
Nu is het me dus wel gelukt om aan te komen bij de pantanal van Argentinië, het grootste zoetwatergebied van Zuid-Amerika na de Amazone.
Een stel uit Buenos Aires, drie Britten en ik in het hobbelbusje. De Britten hadden nog geen accomodatie, en bij mij was er nog een kamer vrij, dus de heren bleven bij mijn gastverblijf slapen. Op de kamer stond een tweepersoonsbed en een stapelbed, helemaal voor mij alleen!!

Samen met de Engelsen en het stel uit Buenos Aires, zijn we ´s avonds meteen een 4WD-tour gaan maken om het wildlife te spotten. Een gezellig groepje en een goeie gids.
Vetgaaf, capibara´s, uilen, dode gordeldiertjes, vossen, een kaaiman, herten. Een van die jongens zei nog ´leuk hoor, de kont van een hert, spannnend´, maar bleek een zeer zeldzaam bijna uitgestorven hert te zijn die alleen in dit gebied voorkomen.
Zaterdagochtend vroeg uit de veren, 7.00u met de Engelsmannen ontbijten en de wandeling van de apen maken. Met kleine oogjes spotten we rond 7.45u de rustig etende apen hoog in de bomen. Vogels fladderden aan alle kanten voorbij en de enkele mug die in het bos vertoefde nam graag een likje Joke-bloed. De zon kwam op en de kou werd verdreven.
Koud, koud daar ´s avonds!! Pfff.

Maar toen wij om 10.00u in ons bootje zaten om de drijvende eilanden met zijn bewoners te gaan bekijken, kon de trui uit! Heerlijk zonnetje op de rug en zoeken naar de kaaimannen.
Ik verwachtte, met een beetje geluk, één krokodil te zien. Maar niet eentje, wel honderd hebben we er gezien!! Het stikte er van de zwarte kaaimannen. Capibara´s zaten rustig in de zon het gras te verorberen, zwommen hier en daar tussen de eilandjes rond, lagen naast een kaaiman (!!!), vogels overal en nergens, mooie bloemen, prachige zonneschittering in het water. Iberá betekent trouwens schitterende wateren in het Guaraní, de oorspronkelijk taal van de inwoners van deze streek, wat ze nog steeds spreken hier.
Vlinders fladderden in het rond, herten die ons angstig aanstaarden, fantastisch!!
Op een van de eilandjes zijn we aangemeerd, eentje met een kaaiman. Dus, foto´s maken op 1 meter afstand van zo´n krokodil!!
Een kleine vier uur hebben we op het water vertoefd, supermooi!!

´s middags nog een paardentochtje gemaakt, beetje allergie tarten. Al die beesten wilden maar niet sneller dan stapvoets, behalve eentje…
Het paard stoof heen en weer en heeft met gemak 3 of 4 keer de afstand afgelegd. De Engelsen, die allen geen woord Spaans spraken en waarvoor ik dus het hele weekend vertaald heb, dachten dat de berijder wist hoe je de paarden moest aansporen. Ik viel echt bijna van het lachen van mijn paard af, de arme man stuiterde maar wat heen en weer en had de viervoeter niet onder controle!!! Hij dacht dat het paard gedrogeerd was (of die van ons waren platgespoten, kan natuurlijk ook).
Onderweg zagen we ineens een dikke vette boa liggen, met de dikte van een koffiepot. Zomaar een wurgslang langs de weg!

Zaterdagavond heerlijk asado gegeten in de plaatselijke kroeg, onder het genot van een familiebandje, voldoende bier, wijn en fernet-cola (feitje, in de provincie Cordoba van Argentinië is de fernet-consumptie het allerhoogst, Fernet is een sterk kruidendrankje uit Italië), heerlijk vlees en goed gezelschap. Supergezellig!!
Zondagochtend ietsje mindervroeg alleen op pad, om die apen weer te vinden en een fotoshoot van alle natuur te houden, op mijn dooie gemak, lekker stilletjes alleen. Vogels, mooie zon en water, bloemen, vlinders, capibara´s en geen apen.
En ineens stond ik, helemaal alleen in het bosje, oog in oog met een … hertje. Even later kwam ook vader of echtgenoot hert parmantig langsgestapt op een metertje afstand. Wow!!

En enige zorg die ik toen nog had, was terugkomen vanuit Carlos Pellegrini naar Mercedes, om de bus naar Buenos Aires te halen. Zondags gaat het 8-persoonsbusje namelijk niet, en ander vervoer is er niet.
Maar, toen ik vanaf het natuurreservaat de brug naar het dorp weer overstak, kruisde ik een groot groen gevaarte dat de hele brug in beslag genomen had. Een hele rij auto´s stond te wachten om naar Mercedes te kunnen rijden. Een prima gelegenheid om een lift te fixen, en zo gefixt!!
Dus, snel de 30 minuten naar mijn spullen gewandeld en weer richting brug. Gelukkig reed een politieauto langs en heb ik gevraagd of ze me naar de brug wilden brengen. Tuurlijk, geen probleem, en zo werd ik juist op het moment dat de brug weer vrij was afgezet bij mijn lift naar Mercedes. 2,5 uur met een familie met de twee kinderen op de achterbank gezellig gekletst.

In Mercedes trof ik Luciana en Joaquim, het stel uit Bs As, en hebben we weer wat fernetjes weggetikt. En, de Grote Dalmuti gespeeld. Het waren duidelijke spelletjes-speelders, een genot om het tegen op te nemen! Snel nog een pizza gegeten en de bus in naar Buenos Aires.
Geplande aankomsttijd 7.30.
Begintijd ziekenhuis 8.45.
Daadwerkelijke aankomsttijd 10.30.
Op bergschoenen, stinkend T-shirt en trainingsbroek, haar vol zand en slaperige oogjes op de poli 11.00.
Geeft niks, ze kennen me nu wel!!!:D

Nog 6 hits en jullie hebben 10.000 keer op mijn website gekeken!! Supermooi!! (hoeveel keer zijn jullie dat, pap en mam).
Jullie lezen dus toch wel mee :D (zonder berichtjes te plaatsen :()