Moin aus Oldenburg

Moin moin!!

Of ik alweer ergens in het buitenland ben, ja uiteraard! Ik woon vanaf nu 14 weken in Oldenburg, nou ja, ben er nu 1,5 week. Ik doe hier mijn keuzeco-schap kindergeneeskunde in de Kinderklinikum van Oldenburg. Hartstikke leuk!! De artsen zijn heel erg aardig en de co's houden wel van een drankje en een hapje (he, bah ;))
Ik woon in het oude ziekenhuis, op de 5e verdieping. Bij mij op de gang is het oersaai, maar voor het gezuip moet je op de tweede zijn. Daar wordt samen gegeten en gedronken. Heb me er al redelijk ingemengd, dus mag ook op de tweede komen.
Het totale ziekenhuis is behoorlijk groot en de kinderkliniek telt 120 bedden. Daarop staan 5 co-assistenten. Je leest het al, veel te veel!! Haha, ze vinden dat er teveel co's op de kinder rondlopen. Dus hebben we een heel rouleerschema moeten opstellen, zodat iedereen overal komt waar zij (geen lekkere kerels in de buurt hier) heen wil. Na 2,5uur discussiëren is dit uiteindelijk gelukt (ik heb in ieder geval wel gekregen wat ik wilde, maar de anderen ook wel geloof ik).
Na wat losse dagen oncologie en intensive care, zit ik nu twee weken op de longen. De eerste dag meteen een ontslagbrief schrijven, pfff. Wel lastig, al die standaardwoorden in het Duits bedenken. Maar vandaag op mijn tweede dag ging het met de gecorrigeerde dag van gisteren heel goed. De kindjes die ik hier moet opnemen zijn niet superziek, niet zoals de eerste week.
Ik heb een restaurantkaart gekregen, waarmee ik gratis eten kan. Alle co's ontbijten hier gezamenlijk in het ziekenhuis (ongeveer 1 minuut fietsen) en Mittagessen doen we ook meestal samen. Goed geregeld dus, en superlekker. Heerlijke Brötchen zum Frühstück en spannende dingen als warm eten. En, zoals een goed Nederlander betaamd, ben ik ook al begonnen met fruit 'kopen' en vervolgens mee naar huis nemen. Tja, die 3,50 op mijn kaartje heb ik echt niet allemaal nodig voor een bakje yoghurt en een kop koffie.
Vorige week was het hier Stadtfest. Veel podia met muziek en nog veel en veel meer standjes met eten en bier. Mmm, lekker hoor al die worstjes en champions.
Komend weekend blijf ik hier, Weinfest! Oldenburg hangt tot nu toe van feestjes aan elkaar. Janneke Z komt meegenieten van de wijn.
Heb deze week na 30 minuten fietsen (serieus echt waar de kortste weg, bleek achteraf op de terugweg...) de sporthallen van de universiteit opgezocht. Daar is elke dinsdag een handbal anderhalfuur. Kom ik daar met mijn stadsplattegrond aangefietst, staan er alleen maar 6 kerels (formaat rugbyspeler-basketballer). Oh ja hoor, natuurlijk mocht in meetrainen. Nee, het was niet alleen voor mannen. Maar, mompelde eentje, er werd wel met een herenbal gespeeld. Dusss. Ben maar even gaan kijken of er nog iets anders was (volleybal ofzo), maar er was alleen basketbal. Ook op twee vrouwen na geheel en alleen het andere geslacht. Ben dus onverrichte zake weer heim gekeerd. Dacht wel even een kortere weg te fixen, maar dit mislukte enigszins. Mijn kaart was namelijk niet groot genoeg (of het verkeerde gebied was gecentreerd). Eigenlijk in een keer zonder kaart goed gefietst. En als het Ostenburgerkanal overbrugd geweest was, was het zeker weten korter geweest. Maar ja, man kann nicht alles haben.
Het Duits gaat hartstikke goed. Meestal kijken ze me als ik naar de betekenis van een blijkbaar normaal woord vraag nogal vreemd aan en denken offensichtlich 'wat een dom meisje'. En als ik dan uitleg dat ik uit Nederland kom kijken ze me nog verbaasder aan. Oh, dat hadden ze helemaal niet gehoord! Wel handig trouwens met de medicijnen, ik kan ongegeneerd naar de werking of andere naam van een medicijn vragen. Ik zeg gewoon dat het bij ons anders heet ;)
Vandaag werd ik door een arts van de intensive care uit de visite geplukt. Of ik een urine-katheter wilde inbrengen bij een 15-jarig meisje. Ja, dat wilde ik wel, als zij er bij zou blijven en aanwijzingen zou geven. Dus, hupsekee, wij met z'n tweetjes de goede kamer opgezocht. Daar lag I., 15 jaar, geestelijk gehandicapt en met verkrampte ledematen. Hmmm. Nadat we de boel een beetje gedesinfecteerd hadden, ik de steriele handschoenen aan had met daarin een katheter, begonnen de Probleme. Wij zagen echt maar een gaatje, en vrouwen horen er twee te hebben. Daar de katheter dus maar ingestoken, en inderdaad, zoals we verwachten in het verkeerde gaatje. Niet erg natuurlijk, maar er kwam geen urine uit (wel wat , ach dat zal ik de niet-medici onder jullie besparen). Tja, die urine moest er toch echt uit. Dus, toen de IC-arts de handschoenen aan en ik de gordijntjes ophouden. Bleek er alleen nog een kleine katheter op de afdeling te liggen, nou ja, beter te klein dan te groot dacht ik nog... Frau Doctor probeerde ook vanalles en uiteindelijk kwamen er wat drupjes urine uit het slangetje dat onder een huidflapje in een gaatje verdwenen was. Een paar drupjes door de katheter en de rest erlangs. In no-time was I.'s blaas volledig geleegd. We konden nog net het kweekbuisje wat in de stralen houden. Het stickje lukt niet meer. Die hebben we toen maar in een plasje plas op het bed gestickt. Inderdaad, een blaasontsteking! En wat nou nog het mooiste was, die Frau Doctor stond er zelf hartelijk bij te lachen, overal pis, echt een plasbad in bed. En daar hebben wij de leerling-verpleegkundige bij achtergelaten. Wel eerst de dikste bende opgeruimd hoor, en bovendien is 'mijn' afdeling de enige die overbezet is. De long-afdeling wordt deze week namelijk door verpleegkundigen in opleiding gerund. Ze zijn met een man of 12. Ter informatie, normaal zijn er 3 verpleegkundigen. Tip van de week: Neem nooit een te kleine blaaskatheter! (of ga in ieder geval aan de zijkant staan als je wel een te kleine denkt te hebben).
Tja, verder heb ik voornamelijk medische verhalen in mijn repetoire. Dus volgende keer meer.
Ben trouwens zojuist uitgenodigd om volgende week bij de directeur te komen dineren... Ben benieuwd!
Bis später!!