La Sorpresa de Gretl

Tja, waar zal ik eens beginnen, ik heb weer zoveel meegemaakt in korte tijd!

Hospital de Clinicas

Allereerst maar het ziekenhuis en het onderzoek, dat is tenslotte wel de hoofdreden van mijn oponthoud hier in Buenos Aires.
Nadat het ziekenhuis vier weken gesloten is geweest, zijn vandaag de deuren weer geopend!! Er lopen weer mensen door de gangen, het is een lawaai van jewelste! Onze zalen liggen nog niet direct bomvol (3 patientjes aanwezig), maar de verpleegkundigen en basisartsen hebben weer wat te doen.
In de tussentijd hebben wij op onze poli gewoon alle oncologie-patientjes gezien, en, nog belangrijker: de (ex-) patienten voor mijn onderzoek!! Ze bestaan dus echt en zijn van vlees en bloed! Het onderzoek loopt als een trein, we hebben al heel wat data verzameld.
Dokter Rosso schijnt een zeer gerespecteerd hemato-oncoloog te zijn en heeft allerlei artikelen gepubliceerd. Oftewel, komt helemaal goed. Ook heeft hij SPSS (een statistiek-programma dat ik eigenlijk wel nodig heb) thuis op de computer wat hij binnenkort voor me meeneemt. Pfff, weer een zorg minder ;).
Vorige week zijn we met onze poli uit eten geweest, heel gezellig! Tongzoen-Rita blijkt 84 jaar oud te zijn!! Ze is op de Titanic (2) toen ze 3 jaar oud was vanuit Duitsland (ouders zijn Tsjechisch) naar Argentinië verscheept. En nog steeds werkt de doctora elke dag in het ziekenhuis!! Ongelooflijk!!
Dan denk je dat ze de oudste is in het ziekenhuis, maar niets is minder waar. Dokter … heeft de respectabele leeftijd van 89 jaar en loopt ook nog steeds rond te rimpelsauriën.

PAUZE---CHUTE---PAUZE---CHUTE---PAUZE

Buiten het ziekenhuis heb ik het ook nog steeds drukdrukdruk ;). Ik val van de ene wereld in de andere. De verjaardag van Virginia hebben we ´op de club´ gevierd, op de zeilclub. Daar hebben we tussen de upperclass de hele middag gegeten en gedronken. Met een groepje hebben we nog een potje volleybal gespeeld en verder een beetje in het gras gehangen en biertjes versnaperd. ´s Avonds zouden we ´nog even een uurtje´ gaan zeilen, maar die uurtjes hier in Argentinië die ken ik wel! Ben dus naar huis gegaan, waar Virginia om 3.30u ook na ´een uurtje zeilen´ vanaf 21.00u aankwam. Tja, ik moet wel gewoon elke dag om 7.45 opstaan, zij niet. Bovendien blaf ik nog steeds als een hond en praat ik met een krakende stem die af en toe helemaal verdwijnt. Carnaval in de regen, lalalalalalalalalaaaaa!!
De andere wereld heb ik met Lana en Nico bezichtigd, tijdens een cine debate (filmdebat) van enkele films van de clase obrera (werkende klasse) in een achterstandswijk in Buenos Aires. Ontzettend interessant allemaal! Dit alles na een dagje in een park in San Telmo met Lana en haar broer Vitalyi doorgebracht te hebben. Daar kreeg ik een liefdesgedicht voorgedragen! Hoe mijn ogen de sterren aan het dak van zijn hart waren enz enz. (als ik er niet bij vertel dat de betreffende man zo´n 75 jaar oud was, klinkt dit best goed toch;)?). Was trouwens mijn derde liefdesverklaring hier in Buenos Aires, mijn grote hart en intelligentie die ik blijkbaar uitstraal doen het ook goed in de versen der liefde.

KORTE PAUZE

Afgelopen week ben ik de Ozzie Belinda ergens op straat tegengekomen, onder het genot van een ijsje. Wij hadden allebei een heel beschaafd ijsje, niet de halve liter of litersbakken die je hier ook gewoon gevuld met alle ijssoorten in een ijssalon kunt kopen!! Deze week zijn we samen naar de bios geweest (the notes of a scandal, goeie film) en hebben we wat flessen Argentijnse wijn genuttigd.
Verder ben ik begonnen met mijn folkore-lessen. Ja, dat is inderdaad wat jullie denken, tussen de plattelandsvrouwen met een gemiddelde leeftijd van 60 jaar of ouder! Ik ben de folklorische dansen van Argentinië aan het leren, en dat is behoorlijk lastig! Helemaal omdat de muziek ook helemaal nieuw is voor mij (en mijn ritmegevoel is al niet het meest ontwikkelde deel van mijn brein). Morgenavond les 2.
Woensdag heb ik nu extra tangoles, in hetzelfde buurtcentrum waar de folklore lessen ook gratis worden gegeven. Tussen dezelfde huisvrouwen, en wederom geen man te bekennen, laat staan een leuke…

PAUZE---PAUZE---PAUZE---PAUZE----PAUZE

Afgelopen weekend ben ik met Lana naar het filmfestival van Nico in Uruguay geweest! Vrijdagnacht om 23:00u vertrokken naar Florída, 1,5 uur ten noorden van Montevideo, waar we om 8.30u ´s ochtends aankwamen. Zaterdag hebben we daar een theaterclinic gehad, echt supercool!! Had niet gedacht dat ik dat ook zou kunnen in het Spaans, maar wel dus! Na het verorberen van broodjes met stukjes bok (deels met de haren er nog aan), een lekkernij van Uruguay, is er verder overdag een video-documentaire gemaakt. Lana en ik zijn toen het dorpje gaan bekijken en onderweg kwamen we de groepjes van het project tegen. Uiteraard werd ik geïnterviewd en gefilmd, mijn impressies van Florída. Hiervan is vervolgens de film gemaakt: ´La sorpresa de Gretl´ (verrassing van Gretl). Ze wisten mijn naam niet meer, en Gretl klinkt wel Europees. Haha, er is dus in Uruguay een film over Joke gemaakt!!
Helaas heb ik hem zelf niet gezien, Lana en ik waren toen aan het rondwandelen.
´s Avonds zijn alle documentaires gepresenteerd. Er waren hele goeie (en grappige) films bij en die van Nico was echt supergoed, indrukwekkend!!
Zondagochtend zijn Lana en ik vertrokken naar Montevideo, we waren tenslotte in de buurt ;). De dag hebben we in Montevideo doorgebracht, een hele mooie stad. Helaas was hier alles wel gesloten op zondag… Een lekkere vis in de haven gegeten en daarna de bus terug genomen naar de boot (3uur). Drie uur op de Catamaran vanaf Carmelo naar Tigre, nog een uur in de bus en om 24.00u exact was ik weer thuis.

Vanochtend niet al te wakker, maar eindelijk met minder blafhoest de dag fris en fruitig begonnen!! Ach, zie er na een weekend net zo uit als Sebastián, die vrijdags van 8.00 tot zaterdag 8.00u en zondags van 8.00 tot maandag 8.00u ook nog in een ander ziekenhuis werkt om geld te verdienen!!