Beschouwing van Buenos Aires!!

Afgelopen weekend heb ik enkele wijken van Buenos Aires verkend. Elke wijk hier, er zijn er in totaal 47, is een soort dorp op zich. In totaal wonen er ongeveer 13 miljoen Porteños, inwoners, in Buenos Aires. Porteño komt van Puerto, haven. De naam Buenos Aires komt van ´Nuestra Señora de Santa María del Buen Aire´ (goede wind), de beschermheilige van de stad sinds de Portugezen in 1516 voet aan wal zetten.

Ik woon in de wijk Almagro, op de kaart van Buenos Aires is dat ongeveer het centrum. Het echte centrum echter, is in het noordoosten van de stad. Tussen mij en het centrum in ligt het ziekenhuis ´Hospital de Clinicas de Jose de San Martin´. Per colectivo (bus) is het een tochtje van ongeveer 10 minuten staan, de bus is namelijk al stampvol als hij bij mijn halte langskomt. Vrijdag reden er zelfs twee bussen gewoon door omdat ze al vol waren. Gelukkig dit keer niet hetzelfde als toen op ons clusterafscheid in Emmen (waar ik te laat kwam omdat de volle bus gewoon doorreed ipv stopte), hier rijden de bussen wat frequenter dan elke half uur!
Het ziekenhuis is een verschikkelijk ogend en enorm oud gebouw. Het ziet eruit alsof het op instorten staat (en volgens mij is dat ook zo…). Leidingen lekken, roestplekken alom, stukjes vloer missen en hier en daar is een deel afgezet omdat het plafond naar beneden komt zetten. Van de 24 liften schijnt meer dan de helft niet te werken. Gelukkig zit in op de tweede verdieping!
Maar… het niveau moet wel een van de beste van Argentinië zijn. Laten we dat maar hopen dan ;).

Ik woon hier aan Don Bosco, een straat parallel aan Avenida Rivadavia, volgens de bewoners de langste ter wereld (?). Deze straat loopt van oost naar west, in totaal 200 blokken. Elk blok begint weer met een nieuw honderdtal vanaf de Plaza de Mayo te tellen, ik woon bij 3900. De Plaza de Mayo is het grote plein met onder andere het Casa Rosada. Hier ben ik afgelopen week ook geweest. Verder staan er wat kerken, allemaal Franse/classisistische gebouwen en de Pirámide de Mayo. Dit is ook waar de Madres (moeders van de verdwenen zonen uit de dictatuur van 1976-1983) hun ronde lopen, hoewel dit op donderdag is en ik ze dus nog niet gezien heb.

Vrijdagavond had ik een verjaardagsfeest van Gabriel, een vriend Virginia, die toen ook mee was op de (niet-radiografisch bestuurbare) zeilboot (waar ik dus niet op zat he, ik zato p die andere boot zonder bikini). Een verjaardag hier, is samen uiteten en daarna eventueel de stad in. We hadden om 22.00u afgesproken bij een pizzería, waar we (vanaf 24.00u) met z´n 26en gegeten hebben. Tegen 2.00u waren we uitgegeten (avondeten was dit dus!!). Daarna had eigenlijk niemand meer zin op de stad in te gaan (of het centrum van de wijk Belgrano waar we waren), dus is iedereen weer huiswaarts gekeerd.

Zaterdag ben ik naar Chacarita geweest, waar de grootste begraafplaats van Argentinië ligt. Het is ongeveer 1 vierkante kilometer groot (dus 1 km bij 1km), gigantisch!
De oppervlakte is enorm, maar ook de mausoleums zijn mega. Superhoog en tot in de puntjes versierd. Ik kwam eigenlijk om o.a. het graf van Generaal Juan Domingo Peron te bekijken, maar hij bleek in oktober verplaatst te zijn naar een Ander kerkhof. Wel ligt hier Carlos Gardel, de allerbekendste tangozanger van heel de wereld! Zijn graf is helemaal met ode-bordjes beplamuurd. Toen ik het graf (dankzij mijn rouge guide erg snel) gevonden had, kwam er ook net een taxi voorrijden met andere toeristen die ook even een kijkje kwamen nemen. Verder tuften er nog wat andere auto´s over de wegen op het kerkhof, gek hoor.
Sommige Panteons herbergen meer dan 6000 lijken, opgestapeld denk ik. Heb ook nog even op het kerkhof geplast, wel in een toilet hoor ;).

Na het kerkhof aanschouwd te hebben, ben ik te voet verder gegaan naar de wijk Caballito. Hier tufte een trein uit 1927 rondjes door het centrum (van de wijk). Rondje gemaakt, zodat ik de oude huizen eens goed kon bekijken. Toen ik weer richting huis liep, kwam een man vanuit de trein me achterop gelopen. Waar ik vandaan kwam, wat ik hier deed, enz. Wel gezellig met deze schilder (van gebouwen, heeft ie nog heel wat te doen hier in Buenos Aires, alles bladdert af) opgelopen tot onze wegen zich scheidden.

Zodra ik noem dat ik uit Holanda kom, is het eerste wat de mensen hier reopen ´Maxima!´. Of we haar ook aardig vinden? Ik antwoord aldoor dat Maxima het meest populaire lid van de koninklijke familie is (nadat Claus gestorven is). Mochten jullie het niet met mij eens zijn, dan hoor ik het graag!

Zondagochtend ben ik, wederom alleen want ze studeren hier voor de examns vanaf half februari, naar de wijk La Boca gegaan. Met de Subte (metro) die kant op, maar nog een heel eind lopen vanaf het laatste station.
La Boca is de wijk van de kleuren. Veel huizen zijn in felle kleuren geschilderd. Dit komt doordat het merendeel van de inwoners van Italiaanse komaf is, en ze in Italië de gewoonte hadden de overgebleven verf van het verven van de boot op het huis te smeren. Een kleurrijke bedoening, en erg toeristisch! Hele straten vol met stalletjes met sieraden en allerhande souvenirs. Dus, mijn sieradenvoorraad, welke toch al aan het expanderen is, een beetje aangevuld.
Ook een tango-pose aangenomen met de tango-dansers op straat, even een lekkere uitgezocht natuurlijk ;). Nee, niet gedanst, alleen op de foto.
La Boca is trouwens ook de meest populaire voetbalclub hier in Buenos Aires. De kleuren: blauw met geel. Dit komt doordat ze vroeger een keer afgesproken hebben, dat het team de kleuren zou krijgen van de vlag van het eerste schip dat de haven in zou varen. En dat was een Zweedse boot.

Vanuit La Boca ben ik naar San Telmo gewandeld, een van de oudste wijken van Buenos Aires, bestraat met kinderkopjes. Zo mogelijk nog gezelliger was het hier!! Het stikte er van de mensen (vnl. Argentijnen, maar hier en daar ook wat Britten en Duitsers gespot), die allemaal langs de antiekstalletjes en andere kleinigheden struinden. En ja, mijn oorbellen-hoeveelheid is exponentieel aan het toenemen.
San Telmo is de oorsprong van de tango, en hier op straat werd dan ook gedanst. Hmmm, behoorlijk lastig. Wilde eigenlijk op les, maar zie mezelf nog niet heel erg tango-achtig tangodansen. Maar, gewoon proberen!!
Ook ben ik nog bij Edit langsgeweest. Edit is een vrouw van ?, 50 ofzo, die ik in de tram heb ontmoet. Zij heeft een foto van mij in de authentieke tram genomen, en daarna hebben we de rit gekletst. Ze vertelde waar ze werkte, in San Telmo, dus heb ik haar daar opgezocht. Wederom een tijdje gepraat, ze had een antiquariaat, dus niks gekocht van haar, en uiteindelijk haar nr gekregen, mocht ik vragen hebben. Superaardig!
Uiteindelijk was dit dagje van vele kilometers behoorlijk vermoeiend, maar absoluut erg leuk!!

Zoals Edit, zijn alle Argentijnen echt enorm vriendelijk. Ik vond de Ozzies vriendelijk, maar de Argentijnen zijn echt nog aardiger!! Iedereen is erg behulpzaam, en iedereen wil een praatje met je maken. En dat is best gezellig, als je alleen op pad bent!

Andere opvallendheden (wat mij dan opgevallen is, er is ongetwijfeld nog veel meer te vertellen):
Op straat heeft eigenlijk niemand een hoed/pet of zonnebril op. Hoewel het hier gewoon ook 40 graden is en de zon brand. Een enkele stoere jongen heeft een zonnebril a la Paul, verder niet. Of zo´n Pap-Lee-Towers-bril, die zijn ook hier erg hip blijkbaar. Ik val dus wat dat betreft wel een beetje uit de toom met mijn zonnebril, maar met gewone bril glinstert alles zo.
Qua korte broek trouwens niet, de señoritas hier hebben ook gewoon een korte broek of rok aan. Ook lopen ze wel in spijkerbroek (idioten!!).

De winkels zijn hier allemaal superlang open, maar het is hier dan ook eigenlijk de hele 24 uur aangenaam op straat. Altijd lopen overall mensen.

Iedereen weet dat winkelen niet erg hoog in mijn things-to-do-lijstje staat, maar hier is het toch echt wel leuk. Je kunt hier echt windowshoppen, alles is uitgestald in de etalages. En de prijzen, zooooooo laag. Hoewel ik voor Argentijnse begrippen een dure smaak blijf houden ;)

Vlees wordt hier in megaporties verkocht, met bot en al. Gewoon een koekarkas onder het mes door, en klaar is de koe. Die pakketten op de foto mam, aan de rechterkant (voor de kijker, niet medisch gezien dus) is een packet voor een keertje barbetsjoeen voor 3 personen. Weten er wel raad mee hier dus!
En gehakt in de aanbieding: 2,09 pesos per kilo (ongeveer 50 eurocent).

Tjee, ik scroll net even een stukje naar boven, zie dat ik al hartstikke veel geschreven heb. Als ik nou ook nog verder over mijn lekkere dokter en het ziekenhuis met het onderzoek ga schrijven, leest echt niemand dit meer bij de aanblik van deze kwantiteit.
Dus, in de volgende aflevering een medisch getint stukje tekst en de verdure belevenissen hier in Buenos Aires!
Dikke kus