Daar boven op die berrug

Hier een bericht van Sssjook, alias, Djook, alias, Sjoke, en inmiddels gewoon Joke. Oftewel, Joke de bergbeklimmer, Joke de rotsruiter, Joke de vakantievierder in Cordoba!!
Afgelopen week ben ik met Virginia, mijn huisgenote, en haar familie meegeweest naar de provincie Corboda, de bergen in. Ik had namelijk voordat ik met mijn onderzoek begin ongeveer 1,5 week de tijd om eerst eens even lekker op vakantie te gaan hier in Argentinië. Ik was, op aanraden van Virginia, van plan om richting Cordoba of Mendoza te gaan met de nachtbus. Maar toen bleek ineens dat de Familie Lopez ook zelf naar Cordoba zou gaan afgelopen dinsdag, en dat ik natuurlijk wel mee mocht. Supermooi!!
Dinsdag zijn we in een uurtje of 10 (850 km) naar Villa General Belgrano in Cordoba gereden, onderweg ben ik ondervraagd door vader Carlos, advocaat van beroep. Het was een Duits plaatsje, en als ik Duits plaatsje schrijf, dan bedoel ik dat ook echt. Overal Duitse huisjes, Leberwurst, Gurken, Schnitzel mit Spaetzle, alles. De Duitsers komen overigens uit de onderzeëer Graf Spee, in 1939 aangemeerd.
Tijdens de zonsondergang aan een meer troffen we de bevriende familie waarmee we de vakantie zouden doorbrengen. Het was er echt prachtig!! De andere familie, had 3 kids, een meisje van 21 en een van 6, en een jongen van 10 jaar.
Samen hebben we in het dorpje gegeten (om 23.00u). Zij bestelden een biertje, en ik ook een Warsteiner van 0,5L. Maar zij deelden de literfles tussen 4 personen, en ik had dus mijn eigen halve liter. Okee, drinken kun je hier dus met z´n allen bestellen, wel handig om te weten (maar is uiteraard wel opgekomen hoor, dat flesje bier ;)). Vervolgens zijn we naar hun cabaña (huisje) voor 4 personen gegaan. Daar hebben we met z´n negenen in het huisje geslapen, 5 op de grond dus. Maar, prima geslapen. De volgende dag zouden we eigenlijk met een groepje van 5 naar de Cerro Champaqui, de hoogste berg hier in de buurt om die te voet te gaan beklimmen in 3 dagen (2890 m). Maar, regen! Het schijnt in het vakantieoord van de Argentijnen, Cordoba, bijna nooit te regenen, maar nu ik er ben even wel… Dus, dagje naar La Cumbrecita, nog zo´n Duits dorpje. Onderweg tegen het zere been van vader Carlos getrapt: nazis, nee Duitsers wonen er in Argentinië, geen Nazis. Oja, en ze hadden ook geen dictatuur, het was een civiel-militair regime. Hmmm.
Echt grappig om hier in La Cumbrecita de Duitse stijl te zien, en we hadden er nog lekker Duits weer bij ook. We zijn naar de waterval gewandeld in de plensende regen. Zeiknat geworden, hartstikke koud, maar rey lindo!! (supermooi)
Onze familie is vervolgens in de 4WD naar Villa Alpina gereden, de basis van de berg die we gingen beklimmen. Daar regende het ook gigantisch, en dus zijn we uiteindelijk toch maar weer teruggekeerd. Ondertussen had Virginia een gids met 4 paarden gefixt, die wel met ons de berg op wilde. Prima, daar zouden we vrijdag voor terugkomen!!
Nog even de rivier bekeken die dwars door het dorpje stroomde, deze was niet meer te doorkruizen met 4WD. Alleen te voet (water tot aan de kniëen) was de oversteek nog mogelijk. ´s Avonds onder het genot van een biertje in het stadje gezellig gekletst. Donderdag, de volgende dag, hebben we eigenlijk de hele tijd een beetje bij de rivier bij het huisje rondgehangen, want het was supermooi weer ineens!! Heerlijk gepoedeld in het snelstromende (ijs)koude water en later ook nog lekker gezwommen in de bekken achter een waterval/watertrap, dit keer overigens wel in bikini. ´s Middags gebarbecued: Asado!! Hét eten van Argentinië. En lekker!! Ze hakken gewoon een halve koe (of lam of geit) in stukjes (inclusief botten, vet en spieren) en dat op de BBQ met wat kruiden en zout. Echt superheerlijk!! Wijntje erbij, fantastisch!!
´s Middags wederom gezwommen, nu ook met de kids. ´s Avonds zijn we te 4WD naar Villa Alpina gereden om de volgende dag onze tocht te beginnen.
Wekker op 6.30, regen!! We konden dus niet vertrekken, veel te gevaarlijk. Er was weinig zicht en het was natuurlijk spekglad. Dus wachten, wachten wachten. Ondertussen geyatzeed (kan ik nu ook in het Spaans met vaktermen en al uitleggen) en met een andere groep geconverseerd (Britten die al lang hier in Argentinië wonen). Uiteindelijk om 13:30u toch vertrokken, hadden we ook wel ietsje langer kunnen slapen… Hupsekee, zo het paard bestegen en weggestapvoet. Het begin was een eitje, maar toen begon het pas. Onderweg echt enorme rotsen tegengekomen om te beklimmen. Ongeloveloos wat paarden kunnen, ze stappen zo eventjes een metertje hoger op een rots. Na een tijd konden we van een prachtig uitzicht genieten en de condors cirkelden boven ons in de lucht. Af en toe een beetje in draf en (per ongeluk) een stukje gegallopeerd. Dat was toch wel leuk, dus later nog een klein stukje in gallop de berg op!
Mario, onze gids zonder voortanden, leidde ons zo de berg op naar de laatste Refuge, onze tussenstop. Daar troffen we de andere groep ook weer, maar zij zouden nog verder rijden, een tocht van 6 dagen. Een snelle desensibilitatie van mijn paarden-allergie (delayed type of reaction, overduidelijk!).
De volgende ochtend om 6.30u opgestaan zodat we tijd genoeg zouden hebben om de top te beklimmen en weer terug te rijden naar Villa Alpina. Maar, inderdaad, regen!! Tot 16.15 gewacht tot het ophield met regenen. Ondertussen waren er wat nieuwe meertjes ontstaan hier en daar en stroomde het water van de rivier die we te paard doorkruist hebben op borst hoogte met een snelheid van jewelste, onmogelijk te passeren dus. Tot 4 uur hebben we ons verveeld. Potje yatzee, met de rest gebabbeld en toen heb ik me maar ´opgeworpen´ als vermaker van ons allen: raadsels!!! Zo waren er al gauw een paar uur verder. ´s Middags hebben we wederom asado gegeten in het bergstation, dit keer een vers-voor-ons-geslacht lammetje. Zielig, maar wel lekker met een wijntje erbij! Rond 16.30 toch de berg opgeklommen, een klim van een kleine 3 uur naar de top over rotsen en stukje gras en vele riviertjes. Eentje was net een tikje breed en een tikje te snel om een sprong te wagen, dus schoenen uit en doorwaden maar. Ik gooi schoen 1 naar Mario, en hij vangt hem keurig. Vervolgens schoen 2, bedoeld om ze droog te houden was het gooien eigenlijk, laat ie um in de rivier vallen!! Gelukkig kon Mario hem nog wel net op tijd pakken voordat mijn schoen wegdreef, maar wel een kletspoot dus. Nou ja, verder maar weer. Een stelletje dat met ons meekwam naar de top, haakte halverwege af, te zwaar. Wij dus samen verder. Boven op de top waren we hoger dan de wolken en hadden we werkelijk een fantastisch uitzicht!! Een fotosessie gehouden en toen om 20.30u weer teruggekeerd. In het donker!! Gelukkig was het helder en in de maneschijn, in de maneschijn, klom in naar beneden waar mijn bed zou zijn. Pas om 22.30 waren we weer terug, de weg was erg lastig te vinden en het was best wel een gevaarlijke afdaling. Het stelletje bleek verkeerd gelopen te zijn, en werd om 23.00u door de buurman (paar km verderop teruggeebracht).
De volgende ochtend te paard de tocht terug gemaakt. Onderweg bokte mijn trouwe viervoeter ineens, bleef nog net zitten. Het zadel (of wat daar onder zit, weet niet hoe dat heet) was helemaal naar achteren op zijn kont gegleden. Mario, redder in nood, fixte de boel en we konden weer verder. Terug in Villa Alpina troffen we de rest weer en gingen we met z´n negenen in de 4WD naar beneden. ´s Avonds rond 23.30 kwamen we bij in Santa Fe en Rosario aan (inderdaad die van Ernesto ´Che´ Guevarra mam) waar we in het huis van de andere familie hebben overnacht. Maandag teruggereden naar Buenos Aires, onderweg mate te pas en te onpas gedronken. In BA rond 22.30 moe, maar erg voldaan weer in mijn eigen bedje gestapt! Deze vakantie met de familie die mij als eigen dochter meenam, was echt superfantastisch. Rey Lindo!!