Dolfijnen, Mantaroggen, haaien, gorgeous Gorges!

Boottour in Monkey Mia, gaaf!!! Maar eerst waren we Scott kwijt, van 10 tot 13u. Nergens te vinden. Bleek achteraf op de 10u boot te zitten, terwijl we de 13u boot geboekt hadden. Hij is dus nogmaals meegegaan :). Allemaal dolfijnen rond de boot, arendsroggen, zeeschildpadden, mantaroggen en zeekoeien (=dugongs) gezien. Blijkbaar leven bijna 15.000 van de 100.000 in het gebied bij Monkey Mia. Het schiereiland, Shark Bay, staat op de werelderfgoedlijst. Zeekoeien eten zeegras, worden 3 meter lang en wegen 400kg. De kleintjes (draagtijd 13-15 maanden) zwemmen boven de moeder, zodat ze van onderen niet door een haai gesignaleerd worden. Ze kunnen 70 jaar worden. Op de boot relaxt met z'n allen in het net tussen de beide catamarandrijvers gehangen, af en toe een sprintje uit het net om een foto te maken. Zeeslangen schoten weg, haaien nam het hazenpad en longtoms sprongen meters ver door de lucht voor de boot uit (soort vliegende vissen). De mannen moesten uiteraard aan het bier, ik heb van de natuur genoten!
Een uurtje aan de wal en toen nog de sunsettour. Mooi!!!

Saladetje gemaakt en de kerels tikten hun zoveelstje biertje weg. David aan het gitaarspelen, en hoe! Hij bleek 3 jaar conservatorium gedaan te hebben, en had nu zijn gitaar zonder snaren meegenomen!!! Klonk fantastisch op de geleende gitaar, 'duet' met een andere gitarist gespeeld. Daarna heb ik alleen in de tent geslapen, Scott alleen in de van en David in een dormroom. Even van elkaar gescheiden. Volgende ochtend kon Scott nog steeds niet recht lopen en David was niet te genieten. Zij last van een katertje ;). Weer dolfijnen gekeken, vanochtend maar eentje!!! (en ik dacht de dag ervoor, toen ze zei ' you're so lucky, there are 9 delphins today' jaja, dat is natuurlijk elke ochtend zo, niet dus). Met moeite de rest tegen 10u in de auto gekregen (ik was natuurlijk sinds 5.30u wakker, uit mn tentje gebrand) en ik de eerste 2,5u gereden met twee slapende reisgenoten. Gezellig :(. Weer langs de Useless Loop, waar we dus niet geweest zijn :).
Uiteindelijk na een lange dag in de auto, met airco gelukkig, boodschappen en gitaarsnaren in Carnavon, in Coral Bay aangekomen. Tuurlijk, na sluitingstijd, as usual, maar toch nog een kampeerplek genomen (volgende ochtend melden bij de receptie, werden sowieso tegen 6.30u gesignaleerd door de ranger die alles al genoteerd had)). Weer tijd om te eten en drinken :). Een schitterende zonsondergang op het strand: rood, roze, geel, oranje, blauw, paars, alle kleuren kwamen in de lucht voorbij.
De volgende ochtend wederom een boottour: zwemmen met mantaroggen!! Dit keer was David kwijt, met de autosleutels (want op de een of andere manier had David die altijd, terwijl Scott en ik ze meestal onder de auto klemden of in de hoek van de tent verstopten, zodat iedereen erbij kon). Uiteindelijk bleek hij doodleuk naar een internetcafe gegaan te zijn, net als altijd zonder rekening met ons te houden. Nou ja, uiteindelijk alle drie op de boot: eerst ergens gesnorkeld (Paul, ik heb sowieso gezien: longtom, trompetvis, fox faced rabbit fish, racoon butterfly fish, shovel nosed ray, moon wrasse, blue spotted lagoon ray, chinaman fish, coral trout, green finned parrot fish, giant wrasse, barramundi cod, zebra surgeon fish, yellox boxfish, chevromed butterfy fish, beaked leatherjacket, orangespine unicornfish (de meeste ook op de foto :)) en nog veel veel meer ). Toen lunch op de boot en naar een andere snorkelplek, we gingen naar de haaien!!! :) Ze cirkelden onder ons door! 5 stuks, grijze rifhaaien en wittip rifhaaien. Ongeveer 2-2,5 meter lang, totaal ongevaarlijk, zeiden ze :). Wat ben ik blij met mijn onderwatercamera!!!!
Weer een overvloed aan gekleurde vissen gezien en de boot in. Op zoek naar de mantaroggen. Duurde even, maar toen hadden we er een gevonden.
Mantaroggen worden tot 6,7 meter doorsnede en eten alleen plankton. Ze hebben een gigantische mond om het te filteren. We kregen duidelijke instructies: in 2 groepen, niet plonsen of duiken, niet dichterbij dan 2 meter, niet in het gezichtsveld en genieten!! We zwommen bij eentje en opeens kwamen er nog twee. Ook de duikersgids was superopgewonden, had ze nog nooit meegemaakt!! De max 5 minuten in het water werden dus al gauw zo'n 20 minuten. De roggen deden salto's onder ons om plankton te eten, ongeveer 4 meter spanwijdte. Zo gaaf!!! Uiteindelijk moe en voldaan terug op de camping. Gezellig met wat bootgenoten gezeten en slapen.

Van Coral Bay naar Nanutarra Roadhouse gereden. Laatste 35 km met het rode lichtje aan. Daar 55 liter getankt, in onze 55 liter tank!!!! Oefff, zweten!!! (letterlijk en figuurlijk, voor de zekerheid een heel stuk zonder airco en open ramen gereden, anders hadden we de benzinepomp niet gehaald (prijsverschil: Perth 1 liter 1,18 dollar, daar 1,70 dollar!!). De man in Coral Bay had ons verkeerd begrepen, achteraf hadden we daar wel kunnen tanken... Nou ja, gehaald!!!
In Coral Bay overigens weer wat gedoe : wat nu wie hoelang waarheen??? Veel gezeur, uiteindelijk dus allemaal in de auto naar Karijini National Park gestapt.Dat wilden we allemaal toch eigenlijk wel graag zien. We kwamen tegen 19u in Dales Gorge aan, weer lekker in de bush kamperen. De volgende ochtend naar de Circular Pool: een korte track naar een natuurlijke zwemplas tussen de bergwanden. Scott klimmen, ik zwemmen, David mokkend sigaretten roken. Terug naar het stadje Tom Price, want men wilde naar huis. David een ticket vanaf Port Hedland geboekt en Scott vanaf Karratha. Oftewel, ik mocht de bus ergens naartoe rijden! Terwijl ik van te voren had gezegd, dat ik waarschijnlijk na 10 dagen ergens bleef, omdat ik dan nog een week vakantie had en niet terug naar Perth wilde!! Was geen punt, zij zouden wel terugrijden en waarschijnlijk een andere lifter mee terugnemen. Fijne afspraak!!! Naar Perth was een gigaeind terug, maar Exmouth was het dichtste bij (en daar wilde ik eigenlijk toch nog naartoe :)).

Eerst nog even van Hamersley Gorge genoten, en daar eendrachtig gezwommen in de rivier. Van rotsen afgejumpt in het superdiepe water. Rotsen, die als je ze tegen elkaar aan slaat klinken als metaal. Heerlijke afkoeling in de 42 graden. Na 1,5u relaxen weer de auto in. Ik ca 60 km dirtroad gereden en toen het stuur aan Scott gegeven, die wilde ook graag even over het gravel rijden. De andere dirtroad die een stuk afsneed durfden we niet te nemen, die was in zeer slechte staat en we hadden ten slotte geen 4WD. 90 km lang dirtroad, 70-80 km per uur. Ineens kwamen we bij een bord ' reduce speed to 80 km/h', welke idioten scheuren hier nog harder dan???

Na vele kilometers (stuk of 300) eindelijk in Port Hedland. Ontelbare wallabies en kangaroes ontweken, koeien van de weg getoeterd en aan een stuk door roadtrains met 3 aanhangers (50 meter lang) tegengekomen en ingehaald. David afgezet en Scott en ik zijn doorgereden. Vlak voor Karratha aan de weg gestopt en wat geslapen. 's Ochtends op zoek naar een toilet. Een caravan park gevonden (dachten we) en ik naar de wc in de Recreation Room. Toen ik weer naar buiten kwam en Scott net zijn tandenborstel in de hand had stond de politie al voor de auto. We waren op een mijnwerkersgebied, privé-terrein.
Mijnwerkers (vandaar de roadtrains) werken 2 of 3 weken op en dan 1 week af. Worden uitgevlogen naar waar ze maar willen. Verdienen goud geld, want de minikamers waar ik geplast (en gepoept :)) heb kosten zo'n 2000 dollar per WEEK. belachelijk!

Uiteindelijk kon Scott bij de McDonalds naar de wc, hebben we nog wat door Karratha gereden en heb ik Scott toen op het vliegveld afgezet. Zijn vriend in Karratha had hij niet kunnen bereiken. Logisch, die werkte namelijk bij de mijnen en alles wat geen (grote) stad is, heeft geen telefoonbereik in West Australië.
Dus, toen had ik de auto alleen en had nog 560 km voor de boeg! Zonder radio (ook geen bereik), zonder cds (waren van David), zonder mensen om benzinekosten mee te delen. Fijn!!! Ben naar Exmouth gereden, onderweg luidkeels zingend (ik werd steeds beter :)) en vaak stoppend. Even hier hoofd onder de kraan, even daar met bejaarde Australiërs op rondreis praten. Stickers op de caravan: Adventure before Dementia :D. Weer bij Nannutarra Roadhouse gestopt, en uiteindeijk 1,5u pauze gehouden. Steeds met andere backpackers aan de klets. Ook met de twee Ieren John en Barry, die ik onderweg al had ingehaald (hun campervan ging niet harder dan 90 km/h). Ik kwam om 17.55u bij het caravanpark aan, dit keer net op tijd!!! Het zwembad was nog 30 minuten open? Okee, doei!! Bikini aan en in het water gedoken. 15 minuten later kwamen de Ieren aangetuft, te laat. Hebben achteraf in het hostel geslapen.
Weer een groepje Western Explorer Tour in de gemeenschappelijke keuken. Deze had het een stuk gezelliger dan de vorige groep. Hier voor het eerst sinds 11 dagen op een bed geslapen. Een dormbed was namelijk goedkoper dan de van of een tentje. Nou, dan maar een echt matras met airco!!

Volgende keer: rijden in Australië, en in Exmouth de campervan inleveren. Geen vervoer meer, wat nu?!?!