nog een wijntje?

Week-verslag-tijd!! Afgelopen week heb ik op de cardiologie gebivakkeerd. Superleuk!! De cardio-fellow (soort van bijna kindercardioloogspecialist) Nee (Aziatisch) heeft geprobeerd zoveel mogelijk informatie in mij te pompen als mogelijk was. Nou, er paste behoorlijk wat in, maar op vrijdag was ik toch ook echt wel overvol. Toen ik vertelde dat ik er over nadacht om kinderarts te worden, moest ik natuurlijk helemaal weten wat je moest doen als je bijvoorbeeld een kindje met een benauwdheids-aanval kreeg die niet reageert op Ventolin en zuurstof, waar je op moet letten en hoe je alles gaat aanpakken. Dus enorm leerzame week gehad. Veel geruizen en souffles gehoord, klepperende hartkleppen, extra toontje hier, diastolische murmurtje daar, ‘net als door een rietje, don’t you think’ en nog veel meer. Vooral de poli’s waren heel interessant, omdat de arts je dan echt laat beschrijven wat jij gevonden hebt. Op de afdeling weet je dat vaak al (staat namelijk in het dossier en wordt meestal ook tijdens de visite van te voren nog eventjes vermeld). Dus…. een wicked week in het ziekenhuis, maar…erbuiten was nog veel awesomer!!! Op de cardio waren we vaak zo ronde en uurtje of 11 klaar, en de poli’s starten pas om 13.30. In de tussentijd ging de arts dicteren en ander papierwerk doen, en kon ik dus eventjes weg. Het is ongeveer een kwartiertje lopen naar de museumrij van Adelaide (North Terrace mam, je hebt vast de kaart erbij), waar ze iedere dag een gratis rondleiding hebben om 11 uur of half twaalf. Dus ik heb drie dagen achtereen de rondleidingen meegemaakt in de Art Gallery, het Migration Museum en het Museum of South Australia, waarna ik ook weer als de wiedeweerga fiedelefors hatseklats in topspeedtempo richting ziekenhuis moest stormen om op tijd te komen. De poli’s zijn hier trouwens heel anders geregeld: er staan gewoon 15 patienten op het middagprogramma voor 3 artsen. Wie het eerst komt, het eerst maalt (arts en patient). Je kunt dus iedere keer bij een andere dokter komen, maar dit wordt allemaal nog wel weer overlegd met de Consultant, de opperspecialist, welke vaak dezelfde is.
Woensdagmiddag was ik helemaal vrij, er zouden namelijk hartcatheterisaties zijn, maar vanwege de zomervakantie ging dat niet door. Dus, ik ben naar de eerste-twee-uur-gratis-fietsenverhuur gewandeld (drie kwartier doorpoten is dat in de verzengende hitte) en heb een mountainbike meegenomen (en eerst mijn fietsbroekje aangedaan, want anders trek ik dat nog geen 200 meter). Zo heb ik een rondje om Adelaide gefietst, door alle prachtige (hooikoorts)parken. Heerlijk om even weer te fietsen en wat meer wind te genereren dan hier aanwezig is.
‘s avonds hebben Janneke, Pedro (die Aussie bij ons op de verdieping) en ik een keertje Japans gegeten (kost drie keer niks hier), heerlijke sushi, zowaar verorberd met stokjes (ik was natuurlijk al wat getraind aan de Kraneweg). Ook zijn Janneke, Celia (andere studente bij ons op de verdieping, errug spraakzaam…) en ik met het General Med Team mee uit eten geweest. Jan en ik dachten, neukt me niks, we gaan gewoon ook nu half-half eten. Dus, een kangaroetje besteld en nog een steak (was namelijk een steakhouse), door middengesneden en over de tafel heen gedeponeerd op andermans bord. Prima!! Lekker eten, gezellig gezelschap, een mega-baileys-toetje en bovendien nog een lift terug in een fancy-car (ja een zwarte, verder weet ik niet wat voor merk ofzo) met afzetplaats: de kroeg! Palash nam Janneke en mij nog mee naar de Royal Oak, the place to be voor live music op zondag, dinsdag en vrijdag. Heel leuk, rock ‘n roll band speelde. Dus, ons daar vermaakt en uiteindelijk nog net dezelfde dag naar bed gegaan, om fris en fruitig ‘s ochtends om 8.30u weer te beginnen.
Vrijdags zijn we, Pedro, Celia, Janneke en ik, naar de Moonlight Cinema geweest, een enorme openluchtbioscoop (lees groot scherm op een afgezet grasveld). Iedereen had iets lekker meegenomen, en dan bedoel ik ook echt lekker als in salade, feta, olijven, aardbeien, kersen, salami, stokbrood en nog veel meer. En, Celia haar oma (uit NL) had haar chocoladeletters gegeven, taai-taai en speculaasbrokken, van die grote, die lekkere die ze zelf niet lustte. Dus dat probleem hebben Janneke en ik eventjes verholpen. The Upside of Anger, geode film, was alleen een beetje koud in het park op de grond.
Dit weekend zijn we maar weer eens begonnen met wijnproeven, dit keer in de Barossa Valley (voor de wijnkenners, dit is het neusje van de zalm). 8.00 vertrek, 10.30 zaten we op een mountainbike. Janneke en ik reden zo de hills in, maar Pedro kon niet echt volgen. We hebben hem dan ook maar moederziel-alleen achtergelaten, want wij wilden graag naar de lookout, om alle wijngaarden te bekijken zover het oog reikt. We hebben Pedro natuurlijk wel weer opgepikt en zijn zo naar Peter Lehmann Wineries gereden (het stikt hier van de Duitsers). Daar een wijntje of 9 getried en afgesloten met de lekkerste port die ik ooit gehad heb. Een ‘kaasplankje’ besteld met allemaal kleine hapjes en stokbrood, dat leek ons wel een geschikte lunch met uiteraard een wijntje in de andere hand. Janneke nog niet helemaal weer back to normal, maar nog wat rondgeslenterd in het dorpje, nog een andere wijnproeverij aangedaan en toe ook weer terug naar de bushalte om naar Adelaide terug te rijden. Omdat we nog niet genoeg alcohol binnen hadden zijn we ‘s avonds nog even wat gaan drinken, dit keer ging Paula (vroedvrouw-studente, maar is al verpleegkundige) mee. Gezellig! Zondagochtend vroeg op, het beloofde namelijk 38 graden te worden. Het heetste ooit (tot nu toe), dus Janneke en ik dachten, kom we gaan lekker 15 kilometer naar het strand wandelen. We zijn inderdaad ‘s ochtends vertrokken langs de Torrens naar West Beach, waar we om 13.00u (dus het heetst van de dag) wat oververhit aankwamen met zere voeten en gezwollen vingers. Met de bus naar Glenelg gereden, daar een flinke pizza genuttigd met ijskoud drinken en toen de ocean ingesprongen. Onder het motto “iedereen zwemt hier, dus dan kan het vast” lekker afgekoeld en toen direct weer terug de schaduw in. Relaxed wat gelezen, nog wat winkeltjes bekeken en met de ouderwetse tram terug naar Glenelg. Aangezien we nog niet helemaal 20 kilometer hadden gelopen zijn we meteen maar doorgestoomd naar North Adelaide, waar ze Christmas Carols zongen. Leuk, vooral omdat we onze handdoek nog mee hadden en er gras was om op te liggen. Verder rustig avondje gehad. En toen was het weer maandag, working day op de neurologie. Ik heb al een heel weekprogramma gekregen, dus ik ben benieuwd.
En om terug te komen op de vliegen, ze hebben hier ook muggen. Hoe weet ik niet, maar het is ze gelukt om een heel spoor te prikken van mijn kont tot aan mijn k.. filemoon. En dat jeukt dus behoorlijk. Verder ook nog een serie bulten op minder delicate plaatsen. Ach, in ieder geval niet verbrand.
Een hele dikke kus vanaf de onderste-bovenkant van de aarde.