TASSIE!!

Zo, na een bliksembezoek aan Adelaide met gevaar voor eigen was (alles in de droger) weer met het vliegtuig doorgevlogen naar Hobart op Tasmanie. Daar kwam ik 's avonds aan, in een voor de verandering eens een keer heel erg net hostel. Zaterdag de world-famous Salamanca Market aangedaan, gewoon een markt hoor. Niks bijzonders aan, hebben we in Groningen drie keer per week. Ook in Hobart een rondleiding gekregen in een oud gevang. Prive-rondleiding wel te verstaan, want ik was de enige! Erg interessant met een geanimeerde verteller. Toen hatseklats fiedelefors snel een visje aan het waterfront genuttigd en in de bus naar Mount Wellington, de berg van Hobart. Onderweg overladen met info door de net nieuwe buschauffeur. En het uitzicht was prachtig!! Gelukkig was het heel helder, niet echt normaal op Tassie. 's Avonds ben ik door Celia (ook in Adelaide) en haar zus+vriendje meegenomen naar Symphony under the stars, een klassiek concert buiten. Fantastische muziek en ijzig koud (maar dat had ik al verwacht, dus was enigszins voorbereid). Dag 2 op Tassie met de bus naar Pedro in Launceston, met Pedro Cataract Gorge bekeken, heel gezellig. Pedro, de vriend van Janneke overigens. Of mocht dat niet op internet, Jan ;)? Bij Pedro op de 9te korte) bank overnacht en de volgende ochtend Pedro bij het ziekenhuis afgezet en zelf doorgecrosst met de AUTO!! Eindelijk eigen vervoer, heerlijk.
Goed, de auto dus: achteruitkijkspiegel aan de linkerkant, links rijden, richtingaangever aan de rechterkant, versnelling (gelukkig een automaat, scheelt weer een ding minder onthouden) aan de linkerkant en de auto-uitsteek ten opzichte van mij ook links. Pfff, effe wennen hoor. Maar, ging natuurlijk allemaal hartstikke goed. Ook rotondes de goede kant op genomen. En, wat denk je, Tasmanie, wat er net zo uitziet als Engeland en Ierland (denk ik, ben er nooit geweest) heeft een speedlimit van 110 km/h. Met wegen waar je eigenlijk maar 50 kunt rijden, vanwege alle bergen en bochten en bulten en je-kunt-echt-helemaal-niks-zien-hier-en. Maar, ik alleen in de auto, dus lekker karten, laatste moment remmen enzo (nouja, wel verantwoord natuurlijk). Verder waren er namelijk toch geen mensen op de weg. Wel veel dode dieren, heb echt wel 30 dode beesten gezien zo niet nog meer, onder andere Tazzen. Zielig he?
Okee, dus met de auto via een druipsteengrot met vuurvliegjes/gloeiwormen naar Cradle Mountain geskeurd. Daar een 10 km wandeling gelopen met een rimpelsaurier, die ook in het transportbusje zat. Deze man had het pad al eerder gelopen, "was it before or after the war, I can't remember". Maar, in elk geval gezelliger dan alleen lopen. Beetje jammer dat het maar 12 graden was en af en toe wat regende en de hele tijd heel hard waaide. Dus, Pedro's windjack kwam goed van pas. Werd er een kleurrijke verschijning van: rode schoenen, groene sokken, blauwe broek, gele coltrui, oranje vestje en rood met gele jas, en witte pet. En toch schrokken de dieren er niet van, want onderweg nog een echidna gezien en wat wombats en wallabies. Vanaf daar naar een overnachtingplek gereden, waar ik een double met een Noord-Ierse deelde (die werd ineens bij mij op de kamer gestopt, nou ja, was wel gezellig, zo met ongeveer 5 cm tussen de twee eenpersoonsbedden). Vroeg vertrokken naar Lake St Clair, aan de andere kant van het National Park, daar ongeveer 6 km gewandeld, in warempel, zon!! Vanaf daar weer doorgereden naar Mount Field National Park en de Russel Falls bekeken. Hier werd een Aziatische clip opgenomen, met wederom een rimpelsaurier. Zo helemaal doorgereden naar Bisheno, behoorlijk eind. Prachtige zonsondergang aanschouwd en 's ochtends vroeg op. Naar Freycenet NP, voor dat het information centre open was. De wandeling naar de lookout van Wineglass Bay gelopen, waar ik de enige was. Wat een rust en een prachtig uitzicht!! Op de terugweg nog wat uitzichten aangedaan en toen bij een Oyster Farm in Oster Bay oesters geslurpt. Moet, wel een beetje decadent blijven natuurlijk. Een klein meisje (4jr) gaf me mixtips met tabasco enzo, en ik moet toegeven, daar werden ze nog lekkerder van!! Via Columbo Falls (waar ik een slang en een wallabie zag weghopsen en wegglijden van het pad) naar Launceston gereden. Daar kwam ik 9te) laat aan, moest eigenlijk rond 5 uur terugzijn. Heb er wel een beetje tegen moeten skeuren, maar uiteindelijk net de bus naar Hobart gehaald. Daar de volgende ochtend nog wat rondgeslenterd en toen naar het vliegveld. Daar op de virginloo geplast en naar Melbourne gevlogen. Wederom geen identiteitscheck gehad, het enige wat ik moest intypen op zo'n incheckscherm was mijn reserveringsnummer. Gelukkig had ik die niet aan iemand anders gegeven, want dan had die iemand anders vast in mijn stoel gezeten. In Melbourne wat rondjes stad gelopen, musea bekeken en wat in een park (nouja, grasveldje) gelegen om bij te komen van een heftig weekje. In het hostel wat getafeltennisd, en mezelf met stip op nummer twee van de ranglijst geplaatst. Haha, 4 Britten en Ieren eruit geslagen, en dat zonder training (zij waren er al een paar weken!!!) Eentje was te goed voor mij, maar ja, hij werkte dan ook op een sportcentrum waar ze in de pauze tafeltennisten. Tja, baas boven baas. Maar had al gauw de goedkeurig van deze 'heren' (a la een handbalteam, scheten, boeren, veel bier enz) verdiend. Na twee-en-een-halve-dag Melbourne, waar ik nog met een Nederlandse artieste had afgesproken bij de Art Gallery, maar die achteraf toen nog lag te slapen (ja, sorry...). Zucht, kunstenaars, je kunt er geen afspraken mee maken... Maar goed, zelf wel de kunst en cultuur weer opgesnoven. Vanaf Melbourne naar Cairns gevolgen, weer geen identiteitscheck, maar, dit keer voor het eerst ook geen explosievencheck. Tot nu toe heb ik die elke keer wel gehad (at random gaat dat, en ik ben elke keer het bokje), blijkbaar zie ik er inees heel betrouwbaar uit. ;) oja, nog even tussen neus en lippen door, de accenten. Heb er weer een nieuwe bij. Mensen raden meestal waar je vandaan komt, of zeggen gewoon "you're from England aren't you?". Tot nu toe zijn dit de nationaliteiten die me zijn toebedeeld: UK, Amerika, Canada, Duitsland (dat is vnl na met Duitsers gepraat te hebben), Noors, Deens en de nieuwste was Zuid-Afrika. Allemaal vrij complimenteus vond ik, behalve dan Duits... Nou, weer ik Cairns en het is wonder boven wonder droog!! Nog wel tenminste. Ga zo maar aan de lagoon liggen boekje lezen, want heb hier verder toch niks meer te doen. En dan weer naar huis vliegen morgen heel vroeg... Wel eerst nog even Bangkok bekijken!