Kakadu-Uluru

‘t liek wel of huil Eel dit leest!!
Vanuit Cairns naar Brisbane gevlogen, voornamelijk om hier mijn vlucht naar Darwin te vliegen. Pas rond 23.30u aangekomen in het hostel, eerst nog wat spelletjes gedaan met mijn Britse roommates en toen op bed. 2.00u: brandALARM!! Dus, iedereen in zijn onderbroekje (en de meeste meisjes ook in een hemdje/T-shirtje) de straat op, gezellige pyjama-party!! Binnen 5 minuten waren er twee bandweerauto's gearriveerd, die het gebouw checkten. Niks aan de hand gelukkig, vals alarm. Dus, weer 'lekker slapen' (in een veel te hete kamer met kont-uitzicht voor de jongen in het bed achter mij, heel charmant). Gelukkig wel wat geslapen, want de rest vroeg me de volgende ochtend of ik het stelletje ook gehoord had, twee keer. Niet dus, gelukkig!!
Brisbane is een hele artistieke stad, veel kunst op straat en heerlijk niet-vochtig weer, wat een verademing na Cairns!! Lekker de stad bekeken, erg veel gelopen en de musea en Art Galleries aangedaan. Sushi gegeten in Chinatown en dat soort dingen. 's Avonds naar Darwin gevlogen, waar ik om 1.00 a.m. aankwam. En, je raad het al, regen!!
De eerste en enige dag in Darwin vroeg opgestaan om het wilde-vis-voeren mee te maken. Hele grote Marlets en een paar barramundi’s die het brood uit de hand zouden eten als je je hand in het water zou durven steken… Daarna wat door de stad en de Botanical Gardens geslenterd en de bus naar, wederom, een Museum and Art Gallery genomen, dit keer van de Northern Territory. Een druk dagje dus in het wette Darwin, waar ik maar een kort regenbuitje meegemaakt heb. De volgende dag zowaar pre-Emmen-tijden, 5.00u pick-up. Das vroeg. In mijn groep zaten drie Nederlandse vrouwen uit het westen des lands, eigenlijk de eerste Nederlanders die in tegenkwam. Metz’n 16en naar Kakadu NP gereden, wat nog wel een eindje was. Daar Rock-Art bekeken, door de Aboriginals zo’n 20.000 jaar geleden op de wand geschilderd. Erg indrukwekkend. We hadden een aardige gids, en nadat ik wat specifieke vragen had gesteld over dieren en planten die ik al eens tegengekomen was en de meeste dingen over de Aboriginals al bleek te weten (musea-kennis), had ik het natuurlijk helemaal gemaakt. Ik had van een andere gids gehoord dat er mieren bestaan die je kunt eten, en dat wilde ik natuurlijk ook. Ik dacht te weten welke mieren het waren, maar wist het niet helemaal zeker, dus durfde de gok zelf niet te wagen (niet-eetbaar staat in Australie ongeveer gelijk aan dodelijk). Maar, we kwamen al gauw een kolonie green tree ants tegen, en aan mij de eer de eerste te verorberen. Vies denk je dan, maar….. ze smaken naar limoen/citroen. Hartstikke lekker dus. Wel eerst even de kop d’r af bijten, anders bijten zij jou. Mieren dus. Ietsje groter en ietsje gevaarlijker waren de salties, de crocs in de Adelaide River. Het was een jumping croc cruise, spectaculair!!! Supergaaf, de salties sprongen een lichaamslengte boven het water uit om het aas te pakken. En voor de leuk, gingen we ook nog even de arenden boven het water voeren. Die vangen het stukje vlees met hun klauwen en 2 tellen later is het weer opperdepop. Bij de aanlegsteiger hadden de mensen wat slangetjes. En die moest Joketje ook even vasthouden. Dus al gauw stond ik met een prachtige tapijtpython (of vloerbedekking ofzo) om mijn nek heen. Superzacht en erg gespierd. Wat wil je nog meer!!
In Kakadu hebben we allemaal korte hikes gedaan, waar we wel genoeg aan hadden dankzij de luchtvochtigheid van rond de 90%. Dus 6-7 km was wel de max,. Deze hikes gingen allemaal naar prachtige watervallen, waar we heerlijk in konden zwemmen zonder opgegeten te worden. En waar ik al gauw mijn bijnaam Spotty kreeg, vanwege de miljoen muggenbulten overal op mijn lichaam. De hitte en de vochtigheid vielen allebei wel mee, ik had van Ken en Harma verhalen over ‘je kleren van je lijf rollen’ gehoord, vanwege het zweten (waar ik otch al geen last van heb), maar ben elke keer in staat geweest vrij normaal en discreet me bij de watervallen om te kleden (want er is niks irritanter dan 3 km lopen met een natte zwembroek onder je korte broek). Supermooi het hele Kakadu NP!!
Terug naar Darwin, met de groep gegeten en de volgende ochtend weer om 5.15u opgepikt om naar Alice Springs te rijden, met een paar dezelfde mensen van de groep en de rest allemaal weer andere gezichten. Een rustige gids dit keer, maar eentje met verstand van zaken en eentje die ons zo veel mogelijk wilde laten zien. Bij Katherine Gorge een boottocht gemaakt, en vanwege het te hoge water om naar de tweede Gorge te lopen, maar te laag om eroverheen te varen, een wandeling op de rotsen gemaakt naar Aborignial Art van wederom zo’n 20.000 jaar geleden en gestopt bij een rotsklautering. Aan de andere kant: een waterval!!! Heerlijk gezwommen in het heldere water wat je ook kon drinken. Verder zijn we gestopt bij de beroemde Daly Waters Pub, vol met dingen die mensen achtergelaten hebben. Zo ook Orange vlaggen, T-shirts en paraplu’s, en een Feyenoordvlag met Ajax-leuzen erop. Heb mezelf vereeuwigd met een foliantje. Ook gestopt bij Mataranka Thermal Pools (34 graden water), lekker warm… Hier ook de ‘we of the never never’ boek/film dingen bekeken. Kamp bij Tennant Creek, met muggen. Dus kutmuggen, beten (alleen bij mij hoor, uiteraard), zelfs, door mijn lange broek heen. Zelfs door mijn broek, mijn broekzak en mijn boxer, kontmuggen dus!! Veel spottier kan ik dus niet worden!! Bij de Edith Falls gestopt (ook op eigen idee), waar je kunt zwemmen met wat freshie om je heen. Maar nu even niet… (misschien ook wat salties aanwezig namelijk).
Tot mijn grote verbasing hebben we de 1500 km van Darwin naar Alice in drie dagen afgelegd, en is het nog steeds groen! Ik had een dorre bende verwacht, maar niets is minder waar. In Alice Springs met de groep gegeten en gedronken (vnl) en toen knock-out in bed gestort. 5.00am pick-up… again!!! Went wel redelijk nu.
Dit keer een vette gids, die meteen bij de eerste de beste kamelenfarm stopte. Fay en ik dus op een kameel, effe een rondje lopuh. Vet cool! Kamelen zijn trouwens alleen in Australie nog in het wild te vinden, niet in het midden-oosten. Daar ook het oudste rivierensysteem ter wereld overgestoken, de Fig River. In de bus twee soorten muziek: Country en Western. Meteen een voorstelrondje aan de microfoon gedaan, dus direct gezelligheid!! Met een chatty guide die maar niet ophield met praten. En een “strakke groene broek (stond ‘m goed, strakke groene broek, stond ‘m goed, met een dikke bobbel”, grapje). In de tussentijd was ik mezelf natuurlijk nog steeds algemeen bloedverlies aan het aankrabben. Een heel eind naar Kings Canyon gereden, maar dat was echt supergaaf!! En wat denk je, levensgevaarlijk om te gaan wandelen. Beesten, nee, hitte!! 45 graadjes in de schaduw. Dus niet verantwoord om de 3,5 uur wandeling in de zon te maken. Wel nog even Heartattack Hill opgeklommen. Pfff, dat was ook wel weer genoeg voor vandaag. ‘s Aonvds naar het kamp teruggereden en daar de zonsondergang bij Uluru gezien. Niet dus!! Wat denk je, onweer en bliksem!! Ook wel een heel cool gezicht, maar ietsje anders dan ik me voorgesteld had. Koelde wel lekker af trouwens. Maar, waren er eindelijk eens een keer geen muggen en konden we dus in principe buiten slapen in een swag, begon het te regenen. Lekker getimed!! Maar, dat betekende wel dat alles groen en in bloei was, wat niet zo vaak voorkomt!! Lucky us!!
4.15u opgestaan voor de sunrise. End at was werkelijkwaar prachtig. Uluru veranderde van donkerbruin in lichtoranje in donkerrood en weer in feloranje. Erg mooi!! Daarna effe een rondje lopuh eromheen (9.4 km), want de steen was gesloten (strikte regels met weersvoorspelling: 36+ graden = sluiten en windsnelheden en regenvoorspelling enzo). Maar eromheen banjerend (in de waterplassen nota bene) konden we alle speciale stukjes in de wand zien waar allemaal Aboriginal verhalen bij horen. Heel cool, dat had onze chatty-gids in de bus om 5 uur uitgelegd. Daarna lands het visitors centre (heel mooi inelkaar gezet, heel veel info, ook trouwens iets wat niet op het programma stond). En door naar Kata Tjuta, de Olgas. Daar de grote wandeling in de ochtendhitte gelopen, toen we terugkwamen was de toegang gesloten vanwege het weer. Errug mooi allemaal. Knalblauwe hemel, spierwitte wolkjes, oranje bergen en groene bomen. Contrast contrast.
En toen rond 14.00u moesten we maar weer eens op huis aan, een kleine 500 km terugrijden. ‘s Avonds met de groep op stad en de volgende ochtend vroeg uit de veren. Maar het Desert Park gegaan om de Birds of Prey voershow niet te missen in de ochtend. Daar werkelijkwaar me 6 uur lang geen seconde verveeld, een geweldig park met bergen info. Buiten door de desert-omgevingen lopen met een audio guide op je pet. En binnen films en info-borden. Erg goed!! ‘s Middags in het zwembad gehangen. De volgende ochtend, net toen ik pas om 8.45u hoefde op te staan, was ik natuurlijk om 6 uur klaar wakker. Dus tas ingepakt, ontbijt gegeten, boek gelezen tot de winkels open gingen. De vele Aboriginal Art Galleries van Alice Springs bekeken en ook een schilderij gekocht. Wicked. Om 12.30u met de Ghan naar Adelaide, waar ik net om 9.30u aangekomen ben. In de trein gerozenkoninkd en gebonanzaad in de loungeroom. En het eerste rondje Australie is gemaakt!! Nu stiekem mijn was in het ziekenhuis aan het wassen en hier op internet mijn foto’s aan het mailen. Pff, behoorlijk gedoe allemaal!! Strakjes, over minder dan een uur, met de bus naar het vliegveld om naar Hobart op Tassie te vliegen. En dan eindelijk was rust!!