ontelbaar vaak gekust - door visjes

Wat moet je doen met vrije tijd? Op vakantie gaan!!
Een vette lastminute naar Mexico ontdekt, dus vijf dagen later zat ik met Klasien in het vliegtuig. De spotgoedkoopheid werd daarin direct geïllustreerd... Om 5:06 zaten we zonder vliegticket in de trein, in de hoop dat die op Schiphol zou liggen. Niet dat we daarover bericht gehad hadden hoor, maar ze waren in elk geval niet tijdig opgestuurd. Inderdaad, mapje Hofman-Buring lag in de la voor ons. Fijn dat we zelf bedacht hadden om even bij Arke langs te lopen. Nog even 2,5 uur langer wachten totdat ze een paneeltje in de cockpit vervangen hadden, en toen konden we eindelijk op weg. Ondertussen wel al een bonanza-medespeler gestrikt in de wachtrij, handig ;).
In het vliegtuig zaten we op rij 38, maar toen de stewardess op rij 36 was, waren de televisie-dvd-huur-dingen op. Hmm, 14 uur vliegen zonder filmpje (we moesten namelijk eerst nog vakantiegangers op Cuba afleveren om daarna door te vliegen naar Cancun). Tsja, niets aan te doen, als we terugreis maar wel één zouden krijgen.
Warm eten, vegetariër bent u (ja ik natuurlijk niet he), heeft u dat minimaal een week van tevoren doorgegeven? Nee, we hebben namelijk vijf dagen geleden geboekt. Owh, dan kan ik u helaas geen vegetarische maaltijd aanbieden. Huh?? Uiteindelijk kreeg Klasien een maaltijd met iemand anders’ naam erop. Nou ja, snel opeten maar. ;)

’s Avonds in Cancun ons appartementje betrokken, wow! Supergroot bed, hadden we wel met vijf man naast elkaar kunnen slapen. En ook het ontbijt liet niets te wensen over: fruit, geroosterd brood, eieren op allerlei manieren met aardappel-ui-prakje, frijoles (die gestampte bonen) en nachos, pannekoekjes, wat je maar wilde. Prima!
In de stad Cancun aan de verkeerde kant van de straat in de bus gestapt en dus een heel groot rondje gedaan totdat we weer de goede kant opgingen, ahum. Wat langs de winkeltjes gelopen, waar we zo ongeveer naar binnen gekeken werden. Good price, good price, beautiful ladies, now it’s my turn (?!?!), come look, come look. Hahaha, in het Spaans antwoorden en alles werd direct circa 50% goedkoper. Nee, we konden wel in het Spaans onderhandelen ja. Leguanen en pelikanen gefotografeerd, een eind over het strand en een heel eind over het voetpad gewandeld en na veel gedoe een auto gefixt voor de volgende dag, want in dit Amerikaanse bolwerk zouden we zeker geen 8 dagen blijven!

9:00u zouden we opgehaald worden… eigenlijk… Een boos telefoontje en drie kwartier later kwamen we bij het autoverhuurbedrijf. Op de een of andere manier werd mijn creditcard niet geaccepteerd, en die van Klasien konden we niet gebruiken zonder pincode (hadden we vorige keer niet gezegd dat het best handig is om die te weten ;)). Dus, naar de buren. Daar een auto gekregen en op naar de Maya-ruïne Tulum. Onderweg langs fantastische cenotes (meertjes met ondergrondse waterbronnen, overigens door heel Yucatán grotendeels met elkaar verbonden) gereden en gezwommen. Prachtige vissen: blauw, rood, groen, geel, zwart, bruin, gespikkeld, met en zonder snorharen.
De been-en-voet-schilfer-etertjes hebben zich aan mij tegoed gedaan, lekker schoon ben ik nu, heerlijk vonden ze me!.
De Mexicanen waren er uitgebreid aan het lunchen, wij hebben met snorkel en duikbril de visjes bekeken, een duik genomen en zijn toen doorgereden. Vlak voor sluitingstijd kwamen we bij de Maya-tempels aan, tijd genoeg om alles nog te bekijken. Moesten wel hier en daar (lees: om de 30 meter) een drempeltje nemen, in z’n één eroverheen en maar hopen dat je als je voorbanden eroverheen waren en de achterbanden nog aan de andere kant stonden, de drempel net niet tegen de onderkant van de auto aankwam. Een hotel in het centrum gevonden en heerlijk gegeten. Vroeg op bed en de volgende dag er vroeg weer uit.

Op naar Sian Ka’an, een natuurreservaat ten zuiden van Tulum. Een behoorlijk eind offroad gereden in ons autootje, kuilen ongeveer zo diep als onze as, totdat we bij een ecologische tourguide terechtkwamen. Tegelijkertijd met een ouder Amerikaans echtpaar en een Londons stelletje. Ik een beetje onderhandelen, en een vette deal eruit gesleept. Samen 3 uur in een boot. We zouden vele vogels zien, mogelijk ook krokodillen, een stuk zwemmen (ja echt), langs een Mayatempel, een groot meer bezichtigen en weer terug. Klonk prima, ware het niet dat het regende en onze boot geen dakje had. En ja, dan is 25 km/u in een plastic jasje en bikini wel een tikje fris. Brrr. Toch lekker gezwommen. We trokken een reddingsvest aan om te blijven drijven. Ja, niet gewoon natuurlijk, maar als een luier, want dan kun je heerlijk op je rug dobberen in de stroming. Maar ja, met klappertanden en blauwe tenen toch niet het hele eind uitgedreven. De boot weer ingeklommen en terug naar het centrum. Een mooie tocht, maar de laatste dag hebben we een veel mooiere gemaakt, in de zon!

Daarover volgende keer meer ;)