natuurschoon te over!!

Op naar Telgraph Cove dus. Een minuscuul plaatsje, nog helemaal in de staat van weleer. Houten huisjes, oude vissersnetten, een winkel op palen aan het water. Boten in de haven, toeristen op de kant. En toeristen op de steiger, net 3 zalmen gevangen. Je mag hier, afhankelijk van het soort zalm, 4 exemplaren per jaar vangen, en maximaal twee per dag. Deze Amerikanen hadden er drie aan de haak geslagen, maakten ze schoon en lieten ze dan inblikken om er het hele jaar van te genieten. Na een klein uurtje hadden we deze toeristische trekpleister echt wel gezien, en zijn we doorgereden richting te zuiden. Onderweg kwamen we langs gigantische houtverwerkingsbedrijven. Het water zag bruin van de enorme boomstammen, en kleine bootjes duwden de stammen naar de juiste plaats. Het klotste langs alle kanten, maar het manoeuvreren zag er erg handig uit. Op de wal waren grote heftrucks bezig om de boomstammen op grootte te leggen, indrukwekkend! Onze tocht ging door naar Campbell River, met zijn beroemde pier. Voor de kust staat een steiger gebouwd, bevolkt door vissers. Helaas waren we net voor de grote zalmtrek, maar ook nu wierp menigeen een hengeltje uit. Grote vissen hebben we niet gezien, maar een emmer vol met kleine makreeltjes wel. Aas voor straks.
Na deze lekkere uitwaaipauze weer door, we hadden ten slotte een strak schema. Volgende stop: Qualicum Beach. Ontzettend lekker gegeten (een geroosterde/gerookte steak) en een paar uren verderop een nachtverblijf gezocht. Motel met ontbijt, prima! Mooie sunset aan het water. En ja, weer vroeg op voor de doorsteek naar de westkust. Onderweg passeerden we een National Park, waar we tussen honderden jaren oude bomen doorwandelden. Omtrekken van 10 meter waren hier geen uitzondering. Een korte walk en hoppa, in ons bakbeest. Vlak voor Tofino kwamen we bij het visitors center, waar ze een kaart met korte wandelroutes hadden volgens ons boekje. Inderdaad, met de kaart in de hand enkele wandelingen gelopen. We waanden ons op Nieuw Zeeland/Tasmanië (het zag er net zo uit als dat park waar ik toen met die ene man gewandeld heb, die rimpelsauriër, die de tocht daar (4 uren) al eerder gelopen had ‘before or after the war, I can’t remember’). Oftewel, aparte boompjes en veel grassoorten bij elkaar. De andere wandeling was prachtig!! Eerst een stuk langs de kust (waar weer allemaal witte aangespoelde boomstammen lagen), door het bos en we kwamen op het strand uit. Tip van de week: in de rotsen zitten zee-anemonen en zeesterren, alleen te bezichtigen bij laag water. Ja hoor, wat mooi!! De kleuren schitterden je tegemoet: rood, oranje, paars, roze, groen. Wow!!!! De zeesterren zaten op elkaar geplakt om nog wel nat te blijven en de zee-anemonen, dicht en open, zaten in groepjes op de rotsen. Een zee-egel prijkte met zijn lange paarse tentakel net onder de waterrand. En mosselen, die bevolkten de rest van de rotsen. Blij rondgesprongen over de rotsen (dit keer geen gracieuze landing op mijn rechterknie gemaakt) en in elke spleet weer iets anders ontdekt. Na een uurtje moesten we toch echt wel omkeren, wat het werd hoogtij binnen een paren uren. Inderdaad, de route terug stond al blank! Maar, gelukkig was het een strand van keien en rotsen, dus met wat balanceren zijn we droog aan de andere kant van de inham gekomen. Lekker drankje in de zon en toen door naar Tofino; werk aan de winkel. We moesten nog een slaapplaats vinden en een whalewatchingtour. De slaapplaats in een botanische tuin was zo geregeld, maar met de tour hadden we meer moeite. Alle ochtendtrips zaten al vol, en eigenlijk hadden we niet zoveel tijd om op de tour van 15.00u te wachten. Uiteindelijk bood een zeer behulpzame vrouw aan om een extra tour te geven. Wij werden op de lijst gezet, met de kans dat deze groep niet meer volkwam. Maar, dat verwachtte ze niet. Indien geen anderen, dan zouden we ook niet meer op de 14u boot kunnen. Hmmm, de gok gewaagd. In het hostel lekker gekookt en om 10.30u stonden we er. Gelukkig, nog meer mensen!! Een charmant survivalsuit aangekregen, met optionele handschoenen. Een klein bootje bestegen en daar gingen we. In de zon, maar wel wat nevelig/mistig. Eerst een zeeleeuw checken, die had ergens ingezeten en men verwachtte niet veel goeds. Nou, die diagnose konden wij ook stellen, hartstikke dood. Langs eilandjes met robben, zeeleeuwen en meeuwen gevaren. De majestueuze zeearenden in hun uitkijkposten zien zitten en een nest met jongen gezien. Doorgevaren richting walvissen, want daar kwamen we eigenlijk voor. Na een hele tijd rondgedoold te hebben zagen we er een!! Een humpback whale op een metertje of 40 schat ik. Hij dook wat hier en daar, sputterde wat water in het rond, en piepte er weer tussenuit. Helaas helaas, meer hebben we niet gezien vanaf ons kleine bootje. Wel, en die zijn eigenlijk veel leuker, zeeotters. Relaxt dobberend, handjes op de buik, voeten in de lucht, dreven ze voorbij. Alsof het niks is, midden op zee op je rug drijven. We hebben nog geprobeerd bij papegaaiduikers walvissen te spotten, want die schijnen bij elkaar te komen. Nou, vandaag niet dus. Wel de mooie papegaaiduikers goed bekeken. Na 3 uren op het water weer aangemeerd. Hier was het lekker warm, maar op de stille oceaan hadden we die oranjerode pakken toch echt wel nodig.
Terug naar de oostkust en toch maar weer bij dat heerlijke restaurant gegeten. Met Mariska een steak en iets half-half gedeeld. Handig!! Doorgereden naar het zuiden over de Transcanada Highway 1, daarop hadden we aan het vast land ook al honderden kilometers gereden. Ergens 30 kilometer voor Victoria een motel ontdekt, met oceanview! Inderdaad, een heel huisje, met keuken, terras, barbecue, en 3 slaapplaatsen voor dezelfde prijs als de andere overnachtingen. Oftewel, ideale plek. Lekker geslapen en de volgende dag Victoria bekeken. Straattheater, dezelfde hanging baskets als in Vancouver, bloemen, kunst, een enorm parlementsgebouw, totempalen, haventje met standjes met souvenirs. Gezellig!! In een parkje geluncht en toen maar een plekje gezocht om lekker in de zon te zitten en liefst ook te zwemmen. Duurde even, maar toen hadden we ook wat. Een afdaling op slippers en een prima plekje: schaduw (voor Klasien) en zon (voor Mariska). Water voor mij, lekker zwemmen. En, dat kan ik weer met mijn schouder!!! Heerlijk water, en na een tijdje waagde ook een van de kerels op de steiger zich toch maar aan een frisse duik. Samen een flink eind gezwommen. Toen ik weer terugkwam bij de landliggers bleek ons strandje onder het getij te verdwijnen. Even een lokatieswitch en heerlijk liggen lezen. We lagen precies bij het keerpunt van de tourbootjes, dus er werden weer wat kiekjes geschoten ;) . Maar, aan alles komt een eind. Opgedroogd de auto in, tanken en boodschappen doen voor die barbecue op ons terras!! Even langs de liquorstore en hatseflats, klaar is kees. Heerlijk gebarbecued, en alles ingepakt, want de volgende ochtend moesten we weer vroeg uit de veren. De boot van 9.00u, 8.30u aanwezig en drie kwartier rijden. Oftewel, om 7.10 reden vertrokken we en om 7.59u reden we de boot op. Uurtje eerder dan gepland, prima!! Aan de andere kant nog een eindje naar Vancouver rijden, een eind door Vancouver rijden en de auto afleveren. Nog 16 km te rijden op deze tank, wel aardig gegokt dus (alhoewel we best een keer een volle tank hadden kunnen tanken in plaats van een paar keer 15 liter). Kilometervreters waren, 3600 km gereden!! Toch geen schrammetje erop, niks aan het handje. Onze backpacks mochten daar even blijven staan, dus met een picknick in de hand naar een parkje aan het water. Lekker genieten van de rust, heerlijk. Restje van de wijn nog even meester gemaakt, een heerlijk broodje verorberd en toen met de bus naar het vliegveld. De laatste Canadian dollars opgemaakt en 12 uren naar Schiphol gevlogen.
Canada was fantastisch, daar zal ik zeker nogmaals naartoe gaan. De mensen zijn ontzettend aardig en behulpzaam, zelfs het weer was goed te doen en de natuur is overweldigend!!!

Onze wegen scheidden: Mariska naar haar vriend bij Amsterdam, Klasien naar Groningen/Leeuwarden en ik naar Nijmegen.
Heb me direct in de zomerfeesten gestort, gezellig!!!! Weekje werken en ’s avonds naar de vele podia tijdens de vierdaagse. Niet bewust hoestende mensen gezien, maar wel met een aangetaste afweer rondgelopen (nu geloof ik mensen met een jetlag). Vrijdags de intocht en ’s avonds in een volle trein naar Groningen. Verjaardag van mijn opa en even thuis geweest. Zondags terrasje in Grun en weer terug. ’s avonds niet zo lekker, maandags ook niet. Geen koorts, dus gewoon gewerkt. Hoesten in de loop van de dag, de hele nacht en dinsdag was ik zo ziek als een hond. ’s middags ook koorts gekregen en toen ik weer enigszins in staat was te fietsen me gemeld op de spoedeisende hulp. Verdenking Mexicaanse griep. Buiten een mondkapje voor gekregen en kweken afgenomen. Longen luisteren, een doosje tamiflu werd voor me opgehaald en ik kon weer naar huis. Inderdaad, Mexicaanse griep. 10 dagen verplicht thuis. Nou, ik ben goed ziek geweest en kon de eerste 8 dagen mijn huis ook echt niet uit. Pfff, tjonge jonge, hoesten tot je er bijna in stikt, koortsaanvallen en wat dagen diarree. Gelukkig had ik net boodschappen gedaan, want ik kon mijn huis niet uit en niemand mocht erin (tenminste, liever niet). Uiteindelijk heeft een vriendin de voorraad aangevuld en werd een nieuwe lichting dvd’s gebracht. Een filmpje of 20 gezien, en dat was ook werkelijk alles wat ging. Lezen, ho maar. De laatste 2 dagen weer wat fit, een stukje gefietst en lekker aan de Waal gezeten. Vrijdags eindelijk weer andere mensen gezien. In het ziekenhuis gelukkig niemand besmet; geen medewerkers en geen patiënten of ouders, en thuis was ook niemand ziek geworden. Goede hand- en hoesthygiëne dus ;) .