Bejaarden in trainingspak!!

Ja hoor, wéér een vakantieverhaal!!
Laat ik alles even in een juist perspectief zetten, want misschien is niet iedereen op de hoogte. Op 30 december ben ik wederom aan mijn linkerschouder geopereerd. Oudjaarsdag mocht ik naar huis, nadat ze de boel opgekalefaterd hadden. Blijkbaar was de operatie in augustus 2007 niet goed gegaan: het ankertje zat los, er zat een hechting los en er lag een hechting in de gewrichtsspleet. Geen wonder dat ik vrijwel constant pijn aan mijn schouder bleef houden.
De orthopeed in Nijmegen heeft, als het goed is, alles netjes gerepareerd. Per abuis wel een overdosering pijnmedicatie via een pompje in de nek gehad, maar dat is goed gegaan. De 31ste werd ik dus opgehaald door mijn ouders, die tevoren de auto (voor de 3e keer) volgeladen hadden met alle spullen die ik in Nijmegen had. Mijn arbeidscontract eindigde namelijk ook 31 december. Iedereen in het Radboud gedag gezegd en naar Eelde gereden.
Thuis hebben mijn ouders bijna twee maanden voor me gezorgd. De eerste week door mijn moeder gedoucht, en stukje bij beetje steeds meer zelf kunnen doen. Wel met mijn linkerarm in een immobilizer, waarmee ik ook moest slapen. Bewegingsruimte circa 5 centimeter naar rechts en weer terug. Niet echt grappig.
Na zes weken een controle (van 3 minuten in Nijmegen, waarvoor ik 7 uren onderweg was) bij de orthopeed leek alles goed en mocht mijn arm uit de immobilizer en sling. Eindelijk!!
Ondertussen was ik al gebeld door de professor kinderoncologie uit het Radboud, of ik 6 maanden op de polikliniek wilde komen werken, ter vervanging van het zwangerschapsverlof van twee nurse practitioners en een kinderoncoloog. Een tijdje over nagedacht (als ze dat nou even ietsje eerder hadden gezegd, had ik (nou ja, pap eigenlijk) niet weer mijn spullen naar Nijmegen terug hoeven verhuizen) en toen de baan genomen!! Zes maanden me verdiepen in de kinderoncologie en de patiënten echt heel strikt vervolgen, interessant!!

Om nog maar even van de vrije tijd gebruik te maken, ben ik met Klasien op vakantie geweest naar Spanje!! Naar Benidorm!!!!
Gezellig tussen de Nederlandse bejaarden aan de Costa Blanca. In het vliegtuig kregen we Tena Lady’s en bruistabletten voor je kunstgebit, in plaats van een vochtig ontsmetdoekje en tandenborstel met tandpasta (nee, geintje). We waren wel ongeveer de enige met haar in het vliegtuig. In Alicante werden we door een heuse reisleidster opgehaald om naar Benidorm begeleid te worden. Blijkbaar wonen er maar 70.000 mensen in Benidorm, maar zijn er ’s winters dagelijks 400.000 mensen. ’s Zomers 600.000 ‘bewoners’ per dag!
We hadden een vet appartement: tiende verdieping, woonkamer, slaapkamer (dit keer met twee eenpersoonsbedden van normaal formaat), keuken, en gigabalkon op het winterzonnetje! Heerlijk in de zon zitten en potjes Carcassonne spelen!!
Beetje het oude centrum van Benidorm verkend, de lange boulevard afgewandeld (met een tempo 3x hoger dan de bejaarden in trainingspak of tijgerprintje), hier en daar een scootmobiel (gehuurd of eigen) voorbij gelopen, geen cavia’s vermorzeld (sommige hondjes…) en van het zonnetje genoten.
Acht dagen Benidorm leek ons een beetje veel, dus een auto gehuurd. Dagje de bergen in naar Guadalest (waar Klasien vakkundig de auto tegen de al geparkeerde auto neerzette), langs de havens van Dénia en de natuurrots van Calpe met alle meeuwen. Naar de palmbomen van Elche, tochtjes door sinaasappelboomgaarden, en de prachtige bloeiende amandelbomen. Toen de auto volgegooid met potentieel noodzakelijke spullen en noordwaarts gereden. Op naar Valéncia! Onderweg langs de Middellandse Zee, de sinaasappels, Albufera en zijn rijstvelden en watervogels, kuilen in de weg en idioten op de snelweg. De TomTom van Klasien kwam erg van pas, superhandig. Alleen het hostel in Valéncia kon ie niet zo goed vinden, midden in het centrum, waar de straten opgebroken waren. Uiteindelijk hebben we het gevonden. Toen ik aan een garagehouder de route vroeg, bleek het de volgende straat te zijn, mooi! Te meer omdat rijden in de stad gelijk staat aan links en rechts inhalen en vijfbaans verwisselen met nauwe steegjes waar je op 1 cm na de spiegels van de auto rijdt (de andere kant heeft de spiegels dan gelukkig al ingeklapt, want anders zou het niet passen). Een parkeerplek wist hij niet, totdat een auto ietsje verderop wegreed. Rennen naar de auto en de auto in het gat proppen. Gratis plekje midden in het centrum, laten staan! Overigens loopt er een wedstrijd ‘welke auto staat het ergst geparkeerd’. Juryleden kunnen zich melden en mogen dan uit de gemaakte foto’s een selectie maken. Helaas is van de onovertroffen winnaar geen kiekje geschoten, we waren namelijk aan het autorijden toen we over een van de vele rotondes kwamen waar iemand zijn auto midden op de rotonde geparkeerd had.

Een dagje Valéncia en de volgende dag naar het grootste Oceanografico van Europa. Miljoenen liters water in het haaienbassin, springende dolfijnen, kakelende pelikanen, golvende zeepaardjes, opbollende kwallen, mooie aquaria!!! Het IMAX-theater toonde ook een diepzeefilm waar je middenin zat en het wetenschapsmuseum ontrafelde interessante feiten. Spiegels, draaikolken, evenwicht, milieu, DNA, leuk!!! Nog een ritje van 2,5 uren terug naar Benidorm. Eten vanaf 23.00u en de boel weer inpakken. Helaas de laatste ochtend geen tijd meer voor een potje Carcassonne op het terras, en ook op het vliegveld niet meer. De buschauffeur had een boom (van een meter of acht) namelijk niet gezien en reed de achterpui eruit. Beetje vertraging en wat frisse wind, maar wij zaten toch voorin. Nog even twee uurtjes terugvliegen en dat was het al weer. Acht dagen Spanje, heerlijk!!!!
En, terug naar Nijmegen. Daar hadden mijn ouders en Paul alle meubels en dozen al naartoe gebracht (ik was al lang blij dat ik af en toe zonder sling kon lopen, om over tillen maar niet te spreken) en kon ik dus beginnen met inrichten. Het is min of meer af, dus kom gerust langs!!!